POESIAS SItRY666 (Gallego)

Fraga Morta

Nunha fraga morta camiña a miña alma
absorta
en busca raiolas de sol que atravesan as mortas ramas.

Oscuridade absoluta en neste infinito reina
¿Existo?
O pensamento vai loitando contra o vento que o leva
A dama que pasea polas miñas veas esta cansa
tornanse negros e frios os raios que atravesan, efimeros,
calados.
Entre os mortos e frios ramallos que beben dos secos
rios.

Morren Sen Ter Amado

A soidade, silenciosa, canta e triste cancion da sua
presencia
O alento de ninguen acariña o meu oido con insistencia,
e me conta os segundos, minutos, horas, dias,
eternidades
que paso agardando que chague o inevitable
¡Que me arranque o corazon dun sopro a esperanza!
¡Que me guie a dor polos camiños da miña inquedanza!
que chegue o que chegara se axiña esquece a miña alma,
pero se con morte a soidade silenciosa axiña non cala,
¡Que se paren os reloixos e regrese e esperanza!
non quero vivir sen ter amado un sorriso
pero non quero morrer sen non esquezo o que teño vivido
so quer que esta fiel soidade sexa un suspiro da,
memoria
que alguen no corazon cambie o cantar da miña historia,
poder vivir a vida non a morte que chegara
vivir, vivir.. e os recordos na memeoria venvidos seran
so espero ese alguen non a morte que veña
a facerme compaña e a cantar mentres me leva
xunto a siodade, silenciosa, cantando a triste cancion
dunha vida sen ninguen que me reteña
morrer sen ter amado e o peor que se sente
o pensar en que no eterno vacio so recordas soidae
vivir sen amar, na soidade, e morrer sen amar, na eternidade

Volver

(c) _Alexiel_ 2002