ผีที่บ้าน
ผมประกอบอาชีพเป็นพนักงานขายต้องเดินทางไปต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆตอนนี้เริ่มอายุมากขึ้น กำลังคิดจะขยับขยายประกอบกิจการ ของตนเอง คิดไว้ว่าจะเปิดร้านขายของที่ชั้น ๑ ของบ้านตึกแถวที่เพิ่งเซ้งมาได้ บ้านของผมมี ๓ ชั้นครึ่ง เมื่อชั้นล่างทำร้านขายของชั้น ๒ ทำสำนักงานขายสินค้าที่ผมเคยขาย เพราะผมมีประสบการณ์มากพอที่จะทำเองได้แล้ว เมื่อครอบครัวของผมย้ายเข้าไปอยู่บ้านนี้ได้ ๑ สัปดาห์มีเหตุจำเป็นต้องจากบ้านเพื่อไปทำงานชิ้นสุดท้ายก่อนที่ผมจะออกจากงาน และเริ่มต้นดำเนินกิจการของตนเองจะว่าไปแล้ว ความสัมพันธ์ของผมและผู้จัดการก็เป็นไปด้วยดีการออกจากงานก็ไม่ได้มีปัญหาแต่อย่างใด เพราะผมก็สั่งสินค้าจากบริษัทที่ผมเคย ทำงานนั้นเอง ขณะนั้น ผมอยู่ที่จังหวัดขอนแก่น และกำบังเตรียมตัวกลับบ้านในตอนเย็นของวันรุ่งขึ้น ผมคิดถึงลูกสาวมากจึงตรงดิ่งไปที่ตู้โทรศัพท์หน้าโรงแรมที่พักอยู่ ขณะนั้นเป็นเวลาสามทุ่มแล้ว ผมยกหูโทรศัพท์ กดหมายเลขบ้านหลังใหม่ทันที สัญญาณตามสายส่งเสียงสายว่างอยู่ ผมถือหูโทรศัพท์อยู่สักครู่ สัญญาณก็เงียบหายไป หลายเป็นเสียง "สวัสดีค่ะ ต้องการพูดกับใครค่ะ?" ผมพูดขึ้นว่า "ใครน่ะ? ขอพูดกับแม่หน่อย" เสียงผู้หญิงนั้นตอบกลับมาว่า "ไม่มีใครอยู่ " ผมจึงวางสายอย่างสงสัย ผมโมโห "แม่รับเลี้ยงเด็กใหม่ก็ไม่ยอมบอกเลยนะ กลับไปต้องคุยกันหน่อยแล้ว" สองวันต่อมา ผมกลับกรุงเทพฯ ในตอนรุ่งเช้า แล้วก็นั่งรถเมล์กลับบ้านใหม่ ผมถึงบ้านในตอนสายแต่ก็ยังไม่พบภรรยาหรือใครเลย ผมจึงขึ้นไปพักที่ชั้นสาม ในตอนเที่ยงผมตื่นขึ้นเพราะว่ารู้สึกหิว ผมลงมาที่ชั้นล่างพยายามมองหาเด็กใหม่ แต่ก็ไม่พลใคร สักครู่ใหญ่ ๆ ภรรยาก็เดินเข้าประตูด้านหน้ามา "พ่อหิวมากมั้ย แม่ไปค้างที่บ้านคุณแม่มา จำได้ว่าพ่อจะกลับวันนี้ เลยซื้อข้าวขาหมูที่พ่อชอบมาฝาก มากินข้าวเถอะ" ผมหิวมากเลยตามภรรยาไปในครัว ขณะที่กินข้าวใกล้เสร็จ ผมนึกได้จึงถามออกไปว่า "แม่รับเด็กใหม่มา แล้วหรือ ทำไมพ่อไม่เห็นเลยล่ะ? " ภรรยาของผมตอบออกมาว่า "ยังเลยพ่อ ยังไม่ได้ถามใครเลยนะ ทำไมพ่อถึงคิดว่าแม่รับคนมาแล้วละ" ผมสงสัยมากขึ้น "ก็เมื่อคืนก่อน พ่อโทรมาเป็นเสียงผู้หญิงรับ เขาบอกว่าไม่มีใครอยู่บ้าน แล้วก็หัวเราะ หึ ๆ อยู่นั่นแหละ" ภรรยาของผมทำหน้าสงสัย พูดต่อว่า "พ่อโทรไปผิดบ้านหรือเปล่า? เพราะแม่พาน้อง เอ ไปค้างที่บ้านคุณแม่ตั้งแต่วันที่พ่อไปต่างจังหวัดแล้วนะ ในตอนค่ำผมบอกกับภรรยาว่า จะออกไปงานเลี้ยงจนกระทั่งเวลาประมาณ ๓ ทุ่มเศษ ผมโทรศัพท์เข้าไปเพื่อบอกให้รู้ว่าจะกลับค่ำ "ฮัลโหล! แม่ พ่อ จะกลับดึกนะ คืนนี้ " ผมพูดเมื่อมีคนรับสาย "ไม่มีใครอยู่" ผมจำได้ทันที เสียงนั้นเป็นเสียงของผู้หญิงคนเดิมที่รับสายเมื่อวันก่อน "ผมโทรผิดอีกแล้วเหรอนี่?! " ผมพูดออกไป แต่เสียงนั้นกลับตอบมาว่า "เมียของคุณไม่อยู่หรอกไปหาลูก ลูกของคุณไม่สบาย" ผมรู้สึกสงสัยขึ้นมา แต่ผู้หญิงคนนั้นก็วางสายไปแล้ว "ขอโทษครับ ต่อผิด" ผมรู้สึกไม่แน่ใจ จึงรีบโทรศัพท์ไปที่บ้านของแม่ยาย ปรากฎว่า ภรรยาของผมไปหาลูก เพราะลูกของผมป่วยเป็นไข้ ตามที่เสียงตามสายบอกมาจริงๆ ผมยังสรุปไม่ได้ว่า เสียงตามสายนั้นเป็นเสียงของใคร? แต่ผมรู้สึกว่าเขาไม่ประสงค์ร้ายแน่นอน ผมรู้สึกว่า ที่บ้านของผมคงมีบางสิ่งบางอย่างดูแลอยู่ ผมกับภรรยาจึงมักจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าของเสียงนั้นเสมอ ๆ
