หลังจากว่างท่นเบ็ดราวเป็นสายยาวลอยปริ่มน้ำทอดขนานไปตามริมฝั่งลำน้ำชี (เป็นลำน้ำกั้นเขตแดน ระหว่างอำเภอเมืองยโสธรกับอำเภอพนมไพร จังหวัดร้อยเอ็ด) ทิ้งไว้ล่อปลา ที่พลัดมากินเบ็ดเช้าวันนั้น แล้วก็กลับมาปั่นสามล้อออกรับส่งผู้โดยสารพอได้เงินมาจุนเจือกับปลาที่กู้เบ็ดให้แม่บ้านเอาไปขายที่ตลาดแต่ละวัน จะทำอย่างไรได้ล่ะครับ คนฐานะจนๆอย่างผมความรู้แค่ ป.6 เท่านั้นจะไปสมัครงานที่ไหนใครจะรับ แม้แต่ผู้ที่จบการศึกษาชั้นปริญญาตรียังเดินเตะฝุ่นตะรอนๆหางานอยู่ก็มี จะไปค้าขายอะไรเล็กๆ น้อยๆก็ไม่มีทุนพอที่จะทำการค้าได้ ยังดีหน่อยที่สามล้อเป็นรถของผมเอง ไม่ต้องถูกเจ้าของให้เช่าขูดรีด อย่างหน้าเลือดแต่ละวัน และอาศัยทำนาเป็นอาชีพหลักจึงไม่เดือดร้อนเท่าใดนัก
ในหมู่พวกที่เอาแรงการอาบเหงื่อต่างน้ำเข้าแลกกับเงินของผู้โดยสารที่ว่าจ้างให้ไปส่งปลายทางอย่างผมนี้.. มีเพื่อนคนหนึ่งชื่อจำนง เป็นคนคุยเก่ง นิสัยร่าเริง หลังจากรับส่งแม่ค้าที่มาขายของในตลาดจะกลับบ้านแล้ว ผมกับจำนงก็ออกเที่ยวหาความสำราญด้วยกันบ่อยๆ
บ่ายวันหนึ่ง ผมออกรถพอได้เงินบ้างเล็กน้อยก็เอารถไปจอดตามใต้ร่มไม้ในวัดมหาธาตุใกล้ๆตลาดที่ผมและสามล้อคันอื่นๆจอดรอรับส่งพวกแม่ค้า พักผ่อนเอาแรงเพื่อจะออกเที่ยวเตร่ตอนกลางคืนอีก พอดีวันนั้นมีหนังกลางแปลงซึ่งทางวัดทุ่งสว่างชัยภูมิว่าจ้างให้มาฉายกลางแปลงให้ผู้คนชมแต่ละคืนในงานประจำปีของวัด
หลังจากได้นอนพักผ่อนเอาแรงแล้วออกสามล้อต่อจนใกล้ๆเวลาที่พวกแม่ค้าจะเลิกจากขายของจึงเอารถไปจอดรอที่หน้าตลาดตามเดิม เพื่อรับส่งแม่ค้ากลับบ้านของตัว ตกค่ำๆผมและนายจำนงต่างก็ออกไปดูหนังกัน เดินกลับบ้านไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างทาง ซึ่งตอนกลับแต่ละคืนที่กลับดึกๆนั้นเป็นความเคยชินกับสภาพท้องถิ่น จึงไม่นึกว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น
คืนต่อมาผมกับนายจำนงก็ชวนไปดูหนังกลางแปลงที่วัดทุ่งสว่างชัยภูมิอีกเช่นเคย ระหว่างที่ยืนดูอย่างเพลินๆนั้น ผมเหลียวมองหานายจำนงแต่ไม่เห็น ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน ผมจึงดูหนังคอยหวังว่าเขาคงกลับมา คอยอยู่นานเขาก็ไม่กลับมาสักที จนกระทั่งหนังเลิกฉาย ผมเดินมายืนดักอยู่ที่หน้าทางออกจากวัด เผื่อเห็นเขาจะได้กลับบ้านพร้อมกัน.. กระทั่งผู้คนทยอยกันกลับผมรอไม่ไหว จึงอาศัยเดินกลับพร้อมพวกเขามาถึงบ้าน
รุ่งเช้าผมจะออกไปกู้เบ็ดเห็นเขาเดินออกหน้าไปก่อน ผมเดินตามไปจนทัน ถามว่า ระหว่างที่ดูหนังนั้นหายไปไหน ปล่อยให้ยืนคอยอยู่ตั้งนาน แต่ก็ไม่เห็น ย้อนกลับไปดูหน้าอีกเลยหลังเลิกก็ออกมายืนดักอยู่หน้าประตูทางออกวัดก็ไม่เห็น
นายจำนงทำท่าเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างแล้วพูดว่า ตัวเขารู้สึกเวียนหัวและเคลิ้มๆเหมือนฝันไปว่ามีคนมาชวนไปสอยกัลปพฤกษ์เสี่ยงโชค
คนนั้นบอกว่าตัวเขาสอยได้รางวัลผงซักฟอก 1 ซอง แป้งหอม 1 ซอง แล้วคนนั้นก็เอาของที่ได้ส่งให้ดู ตัวจำนงเองไม่รู้ว่าเดินตามเขาไปได้ยังไง ไปสอยกัลปพฤกษ์ได้ผงซักฟอกเหมือนกับคนนั้นแล้วไปจีบสาวแม่ค้าต่อ ชายคนนั้นซื้อขนมกินและอยู่พูดคุยกับแม่ค้าขายขนมกับจำนง พอได้สติชายคนนั้นก็ลุกเดินหนีไปเฉยๆ พอดีเห็นผู้คนทยอยกันออกจากที่ฉายหนังเป็นกลุ่มๆเขาก็ ตามหาผมแต่ไม่พบจึงกลับบ้านคนเดียว
พอมาถึงสี่แยกที่มีกอไผ่อยู่ฝั่งถนนตรงข้ามในหมู่บ้าน ได้ยินเสียงคล้ายลมพัดยอดไผ่กระทบเข้าหากันผัวะเพี๊ยะ มีก้อนดำๆหล่นลงมาดัง ตุ้บ กลิ้งหมุนไปทางลำชี
พูดแล้วนายจำนงก็ชี้มือไปทางสี่แยกข้างหน้าที่กำลังจะถึงนั้น มีคน 4 คนโผล่มาจากหัวมุมแต่ละคนแบกแหพาดบ่า สะพายข้อง ทุกคนเดินนำหน้าเขาไป เขาก็อุ่นใจที่ได้อาศัยเดินตามพวกนั้นมาเกือบจะถึงบ้าน จู่ๆคนทั้ง 4 นั้นก็หายตัวไปเฉยๆแต่มีเสียงคล้ายคนเดินตามหลังมา หันไปดูก็ไม่เห็นอะไร เขาตกใจจึงรีบเดินเพื่อจะได้ถึงบ้านเร็วๆ
กำลังจะเลี้ยวเข้าบ้านก็เห็นคนนั่งตะคุ่มๆจับกลุ่มพูดคุยกันใกล้ๆรถที่จอดไว้ เขานึกว่าคนพวกนั้นจะมาขโมยรถ เขาจึงถามว่ามานั่งที่นี่ทำไม พูดจบคนพวกนั้นก็หายวับไปต่อหน้า
เขาตกใจขนลุกซู่ เดินพรวดๆตรงไปที่บันไดคลานสี่ขาขึ้นไปอย่างลนลาน เปิดประตูห้องเข้าไปลงกลอนเข้านอน ทั้งๆที่ใจเต้นโครมคราม
ฝันอะไรบ้างมั๊ย
ผมถามด้วยความสนใจ คิดว่าเมื่อเขาถูกผีหลอกแล้ว ผีจะต้องมาเข้าฝันอะไรสักอย่าง แต่เขาบอกว่าไม่ได้ฝันอะไร
พูดไปเดินไปคุยไปจนถึงลำชีที่วางเบ็ดไว้ ผมยังติดใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเขาจึงถามอีกว่า
เมื่อวานก่อนไปดูหนัง ไปทำอะไรที่ไหนมาบ้างล่ะ
จำนงบอกว่าไปถ่ายอุจจาระที่ข้างๆกอไผ่ริมตลิ่ง พูดแล้วนายจำนงก็ชี้มือไปที่กอไผ่ ซึ่งยื่นล้ำลงไปในลำชี ทำให้ผมนึกออกทันทีเพราะเคยโดนกับตัวเองมาแล้ว จึงบอกว่า
ที่ตรงนี้ผมก็เคยถูกผีหลอกเหมือนกัน เหตุเพราะมีคนพายเรือล่องไปตกเบ็ดแล้วเกิดเป็นตะคริวเรือล่มจมน้ำตายหลายราย พวกชาวบ้านช่วยกันงมขึ้นมาวางไว้ที่ริมตลิ่งใกล้ๆกอไผ่รอให้ญาติๆมารับศพไปเผา วิญญาณของคนตายจึงวนเวียนอยู่แถวนี้ จำนงไปทำสกปรกที่นั่นเขาคงโกรธเลยมาหลอกเอานะสิ อ่านจบแล้วคลิ๊กแบนเนอร์ให้บ้างนะครับ