เพชรตางู

สมภพ เป็นนักศึกษา คณะโบราณคดี ปีสุดท้ายแล้วที่ผ่านมาเขาได้ออกฝึกภาคสนามมาตลอด ทุกๆ ครั้งที่ไปตามสถานที่ต่างๆสมภพรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับโบราณวัตถุและโบราณสถานต่างๆ
สมภพ เริ่มต้นการศึกษาโบราณสถานและโบราณวัตถุจากสถานที่จริง เขามีความพร้อมในการจดจำ และเข้าใจศิลปะของยุคสมัยต่างๆ ได้ดี จนเพื่อนๆ และอาจารย์ต่างๆ มองว่า สมภพคงเป็นนักศึกษาโบราณคดีที่เก่งและมีอนาคตไกลแน่นอน
แต่แล้วคืนหนึ่ง ขณะที่สมภพกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องพักฟื้น เขาได้ยินเสียงประหลาดค้างอยู่หน้าประตูห้อง เมื่อเปิดประตูออกไปก็ไม่พบอะไรเลย จากนั้นครู่ใหญ่เขาก็ได้ยินเสียงนั้นอีก ครั้งนี้เสียงดังชัดเจนขึ้น ฟังดูแล้วคล้ายเสียงโซ่ตรวนที่ลากไปกับฟื้นและเสียงนั้นหยุดตรงหน้าห้องของสมภพ เขารีบเปิดประตูออกไปดู แต่ไม่พบอะไรหรือใครเลย
เวลาผ่านไปประมาณ 20 นาที สมภพได้ยินเสียงลากโซ่นั้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เสียงดังอยู่ในห้องนี่เอง สมภพตกใจมาก เขาจึงพูดออกมาว่า "ใครน่ะ? ต้องการพบผมด้วยเรื่องอะไร?"
ทันใดนั้น สมภพได้เห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดแบบชาวพม่ายุคโบราณ เธอจ้องมองสมภพและพูดออกมาคำหนึ่ง ซึ่งในตอนนั้นสมภพไม่รู้ว่าคำนั้นหมายถึงอะไร เธอพูดคำนั้นซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น สมภพ จึงพูดออกไปว่า "ผมไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไร แต่ถ้าผมรู้เมื่อไหร่ ผมจะทำตามที่คุณบอกมา"
แล้วร่างนั้นก็หายไป แต่เสียงโซ่ที่ลากไปกับพื้นก็ยังคงดังอยู่ แล้วค่อยๆเงียบหายไปในที่สุด
รุ่งขึ้น สมภพไปพบอาจารย์ที่คณะโบราณคดี เขาบอกคำที่เขาได้ยินนั้นอย่างถูกต้อง อาจารย์จึงบอกว่า คำนั้นคือ "กำไรงู" สมภพนิ่งไปชั่วขณะ อาจารย์จึงพูดออกมาว่า "ในกรณีอย่างนี้เธอควรกลับไปทบทวนดูให้ดีว่าเธอได้ทำอะไรในสถานที่ไหนบ้าง? "
สมภพ กลับมานั่งทบทวน เหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกี่ยวข้องกับ "กำไรงู" ในครั้งที่เขาไปฝึกภาคสนามที่โบราณสถานแห่งหนึ่ง เขาได้พบ "กำไรงู " 1 วง ขณะที่กำลังปัดฝุ่นทำความสะอาดนั้น เพชรที่ติดเป็นตาของงูได้หลุดออกมาสมภพนำเพชรที่หลุดออกมานั้นใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ และถือกำไลไว้ในมือ แต่แล้วได้มีเสียงตะโกนมาว่า "ทุกคนหยุดทำก่อน เขาไม่ให้เราขุดที่นี่แล้ว"
แล้วทุกคนก็วางมือจากงาน แล้วเดินออกไปด้านนอกสมภพวางกำไรลงที่เดิม แล้วเดินออกมา
เย็นวันนั้น อาจารย์ให้นักศึกษาที่มาฝึกภาคสนามเดนิทางกลับกรุงเทพฯ ก่อน แล้วอาจารย์จะอยู่ดูความเรียบร้อยก่อน
เมื่อสมภพเดินทางถึงกรุงเทพฯ เขาจึงรู้ว่า เพชรเม็ดนั้นติดมากับเขาด้วย สมภพรู้สึกกังวลมาก เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะนำติดมาด้วย สมภพเคยได้ยินเรื่องราวเจ้าของตามมาทวงของอยู่บ่อยๆ เขาจึงยิ่งกังวลมากขึ้นแต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า สมภพ ไม่ได้ประสบเรื่องเลวร้ายใด ๆ เลยเขาจึงลืมเรื่องเพชรตางูนั้นไป
จนกระทั่งคืนที่เขาได้พบกับหญิงสาวชุดเหมือนชาวพม่าโบราณ ขาแบนถูกล่ามโซ่ไว้ สมภพจึงใคร่ครวญและคิดว่า อาจเป็นเชลยที่ถูกจับมาจากพม่า และถูกล่ามโซ่ทรมานจนตายในที่สุด สมภพเชื่อว่า หญิงผู้นั้นอาจเป็นสตรีในวัง เพราะมีสมบัติเป็นกำไลทอง รูปงู ที่ประดับด้วยเพชรและอัญมณีหลากสี
หลังจาก สมภพ รู้ความต้องการของหญิงผู้นั้นเขาจึงกลับไปที่โบราณสถานแห่งนั้นอีก สมภพค้นหากำไรงูวงเดิม เมื่อหาพบแล้ว เขานำเพชรเม็ดนั้นใส่ไว้ในกำไลทันที
ต่อมาไม่นาน สมภพฝันว่าเขาได้พบกับหญิงผู้นั้นอีกแต่ครั้งนี้ใบหน้าของเธอดุสดใสขึ้น แม้จะยังมีโซ่ตรวนพันธนาการอยู่ก็ตาม