เรื่อง : " เพื่อนโผม " ( The Friend of Mine's Story ) เขียนโดย : นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ จำนวน 7 ตอน เวลาในการเขียน 9 วัน ตอนที่ 1 ผมกำลังนั่งอยู่ที่โรงอาหาร กินไอติมเป็นอาหารเช้าอย่างอิ่มเอมอยู่ “ หวัดดี ปรุง !! “ เสียงทักทายที่เหมือนกันทุกๆวัน จาก ตั๊ด ดังขึ้นมา แทบจะลั่นโรงอาหาร แต่ก่อนผมก็อายอยู่หรอก แต่เดี๋ยวนี้มันชินไปซะแล้ว ผมกับตั๊ด สนิทมาตั้งแต่ม. 3 แล้ว ตั๊ดมันค่อนข้างจะบ้าๆบอๆ นิดๆ แต่ว่ามันก็เป็นคนที่นิสัยดี คนนึง เราสนิทกันได้เพราะว่า เราต่างชอบทำเรื่องเปิ่นๆ เหมือนกัน “ ปรุง เรามีเรื่องจะบอกว่ะ “ “ อะไรอีกละ นายก็มีเรื่องจะบอกทุกวันนั่นแหละ บอกมาเลยเหอะ เราขี้เกียจรอ ถ้านายปล่อย ให้เรารออีก ไอติมมันจะละลายเข้าใจมั๊ย แล้วแต่ละหยดจากไอติมที่เสียไป มันคิดเป็นเงิน เท่าไหร่ มันเปลืองนะเว้ย ถึงมันจะแค่ 1 บาท แต่มันก็มีค่าสำหรับเรานะ ถ้านายขาดไป 1 บาท นายจะ…….. “ “ พอแล้ว!!! เรื่องนี้เครียดนะเว้ย คือ…….. คือ….. “ “ อะไร? “ “ เฮ้ย เราขอไปทำใจก่อนดีกว่าว่ะ แล้วจะมาบอกใหม่ ไปละ “ แล้วมันก็เดินจากไป ตั๊ดก็อย่างนี้แหละครับ มันมาหาผมแล้วทำท่าจะบอกอะไรบางอย่างมา อาทิตย์นึงแล้ว แล้วก็ขอกลับไปทำใจมาอาทิตย์นึงแล้วเช่นกัน ………. จนวันนี้ ตอนพักเที่ยง ตั๊ดมันเรียกผมไปห้องสมุด ก็เหมือนทุกๆวันอีกนั่นแหละครับ แต่วันนี้รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ พอผมมาที่ห้องสมุดมันก็รีบฉุดผมไปเลย “ คราวนี้จะบอกของจริงแล้ว “ “ งั้นคราวนี้ขอเราไปทำใจก่อนเว้ย แล้วจะมาฟังใหม่ “ “ เราชอบผู้หญิงคนนึงเว้ย “ ตั๊ดรีบบอกทันควัน “ จริงง่ะ …. ใครล่ะ “ “ คนนั้นไง คนที่ดูหนังสืออนุสรณ์อยู่กับ แอน น่ะ “ ผมก็มองไป เห็นผู้หญิงคนนึง สูงพอๆกับตั๊ดนั่นแหละ รู้สึกเธอคนนั้นจะชื่อ “ ปุ๊บ “ นะ ถ้าผม จำไม่ผิด ผมว่า เธอก็เป็นผู้หญิงที่สวย , น่ารักคนนึง “ อ๋อ สาวศิลป์ คำนวณ คนนั้นเหรอตั๊ด เอาจริงป่าว “ “ เราไม่ได้คิดถึงขั้นจะเป็นแฟนนะ “ “ อ้าว แล้วจะเอาไงล่ะ “ “ ขอให้เป็นแค่เพื่อนหญิงที่รู้ใจก็พอแล้ว เหมือนแกไง เป็นเพื่อนชายที่รู้ใจ “ ผมคิดไปก็ขำไป แต่ดูหน้าของตั๊ดแล้วรู้สึกแปลกๆ ทำหน้าเศร้าๆ ยังไงพิกล “ มีอะไรรึป่าววะ ตั๊ด ดูแปลกๆ“ “ จะบ้าเรอะ เดี๋ยวนี้มองเราเป็นของแปลก โอเค เรามาบอกแค่นี้แหละ “ “ แล้วมีอะไรให้เราช่วยมั๊ย “ “ มีข้อมูลอะไร ก็มาบอกเราบ้างละกัน “ “ งั้นเราจะไปค้นจากหนังสืออนุสรณ์มาให้ แล้วจะบวกกับ เท่าที่รู้แล้วกัน ประมาณอาทิตย์ หน้านะ “ “ โอเค กลับห้องกันเหอะ ไป….. “ เราต่างคนก็เดินกลับห้องของตัวเองไป ผมเรียนสายวิทย์ ส่วนตั๊ดมันเรียนศิลป์ ภาษา ตอนเดิน กลับ ผมเห็นตั๊ดมันเดินยิ้มมาตลอดทางเลย ท่าทางจะเป็นเอาหนัก …… ตอนเย็น เดินกลับบ้าน ต๊อก เพื่อนผม ก็เดินกลับกับผม คุยกันไปคุยกันมา ในที่สุดก็วกเขาเรื่อง ของตั๊ดจนได้ “ วันนี้ อีตั๊ด มันมาโฉบห้องชั้น เป็นสิบๆรอบเลย อีพนมเปญนั่น มันเป็นอะไรของมัน มาโฉบความเป็นพนมเปญ ของมันหรอ ชั้นล่ะรำค๊าญ รำคาญ มาเจ๊าะแจ๊ะอยู่ได้ “ ผมเลยนึกได้ว่า ต๊อก อยู่ห้องเดียวกับ ปุ๊บ เหมือนกัน “ ช่างเขาเหอะต๊อก ตั๊ดมันก็เป็นอย่างนี้แหละ “ “ มันมาวันเดียวชั้นจะไม่ว่าเลยนะ แม่ง มันมาเป็นอาทิตย์ๆ แล้ว “ ผมหัวเราะ แล้วเผอิญเหลือบไปเห็น แอน พอดี เลยเดินเข้าไปหา “ แอนๆ ยืมหนังสืออนุสรณ์หน่อยสิ “ “ ได้สิคะ “ อยากจะบอกว่า แอนเขาเป็นคนที่เรียบร้อย, พูดเพราะมากๆ เลย “ ขอบคุณมากขอรับ หม่อมแอน กระผมขอทูลลาก่อนนะขอรับ “ ผมแซวแอนเล็กๆ แอนหัวเราะ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 25 ส.ค. 42 ไดอารี่ ที่รัก วันนี้เป็นวันที่สดใส ฟ้าแจ่ม ทุกอย่างราบรื่น วันนี้ไปห้องสมุดกับแอนมา แล้วแอนบอกปุ๊บว่า คนชื่อ ตั๊ด เขาแอบมองปุ๊บด้วยนะ ตั๊ดเขาเป็นเพื่อนกับแอนตอนม. 3 ปุ๊บเองก็ไม่อยากจะเชื่อ หรอกเพราะ ปุ๊บก็ไม่ใช่คนที่มีเสน่ห์อะไร ว่าง่ายๆคือไม่สวย จริงมั๊ยไดอารี่ ก็ไดอารี่เห็นปุ๊บอยู่ทุก วันนี่ ใช่มั๊ย ปุ๊บก็เคยเห็นคนชื่อตั๊ด ตอนม. 3 เหมือนกัน แต่ก็รู้จักแต่ชื่อนั่นแหละ แอนคงคิดไป เองมากกว่าเนอะไดอารี่ แต่เห็นเขาชอบมาคุยกับต๊อกเขานะ ท่าทางจะสนิทกัน วันนี้รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ขึ้นรถเมล์มาคนนี่แน่นเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะ ปุ๊บถือว่ามันเป็น เรื่องธรรมดาของปุ๊บไปซะแล้วล่ะ โอเค. ปุ๊บไปนอนก่อนดีกว่านะไดอารี่ ฝันดีนะ ปุ๊บ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ตอนที่ 2 วันนี้ ตั๊ด มารอผมที่โรงอาหาร ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมาก่อนผมได้ ก็เพราะวันนี้มันเป็นวันที่ตั๊ด นัดเอาข้อมูล โคตร Top Secret ของมัน ตั๊ดกรอกหูผมว่า “ อย่าบอกใครนะ มัน Top Secret “ มา ตลอดหนึ่งอาทิตย์ ผมเริ่มจะเข้าใจความรู้สึกของต๊อก แล้ว “ หวัดดี ตั๊ด!! “ คราวนี้ผมตะโกนสุดเสียงเรียกเขาบ้าง คนทั้งโรงอาหารหันมามองผมหมดเลย กลายเป็นผมที่อายไม่ใช่ตั๊ด “ เอา The X-Files มาเร็วๆ เราตื่นเต้นจะแย่แล้ว “ “ ได้ๆ จะอ่านให้ฟัง บ้านอยู่แถวๆ รามฯ เวลากลับก็เลยกลับคนละฝั่งกับนาย เกิดวันแม่แห่งชาติ เบอร์โทร 313-3267 มา และ กลับโดยรถเมล์ มาเองด้วย มาถึงโรงเรียน ประมาณ หกโมงครึ่ง สายตาปกติ ผมสีดำ ตาสีดำ ผิวขาว แม่ออกจะมีเชื้อจีนนิดๆ แต่ พ่อไม่รู้ เพราะ ไม่เคยเห็น นิสัยออกจะเงียบๆ ภายนอก แต่ว่า ถ้าได้คุยด้วยก็จะร่าเริงดี รักเรียน เกรดก็ พอๆ กับนายแหละ เป็นคนที่ง่ายๆ สบายๆ ตอนนี้รู้มาแค่นี้น่ะ “ “ แค่นี้เอง … อาทิตย์นึงได้แค่เนี๊ยะ? “ “ แค่นี้ ก็ลำบากเหมือนกันนะ ไปรวบรวมมาจากทั่วสารทิศเลยนะ เหนื่อยนะ เหนื่อยนะ “ “ โอเคๆ ขอบคุณมากคร้าบ คุณเพื่อนสุดที่รัก สุดสวาท บาดจิต “ แล้วตั๊ดกับผมก็นั่งคุยเรื่อง สัพเพเหระ ต่อไป… แต่สักครู่เราก็หยุดคุยกัน เพราะ วันนี้ตั๊ดมีสอบ กฎหมาย วิชาสุดเบื่อของตั๊ด พอมาตอนพักกลางวัน ผมเห็นตั๊ดวิ่งหน้าตื่นมาเชียว ผมก็กำลังกินข้าวกับพวกเพื่อนๆ “ ปรุง ! เราได้คุยแล้ว ได้คุยแล้วเว้ย “ ทุกคนในโต๊ะ ถามเป็นเสียงเดียวกันว่า ได้คุยกับใคร ? ตั๊ดสติกลับคืน หน้าซีดเลย เพราะ กลัว คนอื่นจะรู้ …. ผมเลยรีบแทรกเรื่องอื่นเข้าไป พอพูดปดกับเพื่อนๆเสร็จ ตั๊ดก็รีบจ้ำออกโรงอาหาร ไปเลย ผมเลยต้องอิ่มแล้วตามไป “ ได้คุยกับปุ๊บแล้ว ตั้ง 1 ประโยค นะเว้ย “ “ 1 ประโยค ! โอ๊ย… อะไรจะเป็นตุเป็นตะ ขนาดนั้น แล้วคุยอะไรไปละ แค่ 1 ประโยคเนี่ย“ “ ตั้ง 1 ประโยค ไม่ใช่ แค่ 1 ประโยค เราไปถามเขาว่า ข้อเนี๊ยะเธอตอบอะไร แค่นี้แหละ “ “ เออ ดีใจด้วย “ “ เอ้อ วันนี้โทษทีนะที่กลับด้วยไม่ได้ เพราะ เราต้องไปเรียนพิเศษตอนเย็นต่อ “ “ โอเค ได้เลย “ ผมล่ะดีใจแทนเพื่อนเลย เหมือนกับมันได้รับของขวัญสุดพิเศษที่พระเจ้าประทานให้เลยนะเนี่ย วันนี้ผมคงต้องรีบกลับไปเสพวิชาชีวะ ผมว่าจะเสพให้หมดทั้งเล่มไปเลย โดยเฉพาะพวกไฟล่ม ไฟลั่ม ทั้งหลายเนี่ย ผมละเบื่อ…… ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 1 ก.ย. 42 ไดอารี่ จ๊ะ วันนี้ปุ๊บสอบวิชากฎหมายด้วยนะ ก็อย่างที่บอกเมื่อวันก่อนนั่นแหละ ปุ๊บว่าก็ยาก แต่ก็ไม่ได้ ถึงกับยากมากนะ วันนี้ ตั๊ด เขามาคุยกับปุ๊บด้วย แต่เขาแค่ถามว่า “ ปุ๊บ ข้อ 15 เธอตอบอะไร “ แค่นี้เอง แล้วเขาก็ไป ตลกจัง วันนี้ตอนเย็นก็ไปเรียนพิเศษ วิชา อังกฤษ อีก รู้มั๊ย ปุ๊บเจอตั๊ดอีกแล้วแหละ พอดีปุ๊บไปเรียนคน เดียว เพราะ แอนเขาไม่ได้เรียนด้วย ก็เลยนั่งข้างๆตั๊ด ก็ยังดีกว่าไม่มีเพื่อนเลยเนอะ ปุ๊บก็คุย กับตั๊ด ตั๊ดเขาเป็นคนตลกดีนะ แล้วก็ชอบดูหนัง เหมือนกับปุ๊บเลย เราก็เลยคุยกันเรื่อง “บ้านผีปอบ ” กัน ตั๊ดเขาชอบเรื่องนี้เหมือนปุ๊บอีก อะไรจะบังเอิญอย่างนี้เนอะ…… ปุ๊บเรียนพิเศษสนุกก็เพราะตั๊ดเนี่ยแหละ ทำให้ปุ๊บไม่ค่อยเบื่อ ใครเป็นเพื่อนตั๊ดนี่คงจะสุขภาพ จิตดีนะ วันนี้ปุ๊บนอนดึก เพราะ กว่าจะกลับมาบ้านก็ 2 ทุ่มแล้ว ง่วงจังเลย ขอให้โลกสงบสุขทุกๆวัน ปุ๊บ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ตอนที่ 3 ผมกำลังนั่งประชุมโครงการล้ม สถาบัน “ ผีพราย ฟิสิกส์ “ ร่วมกับโทนี่ , บอล และ เพื่อนอีก 10 กว่าคนอยู่ ผมเหลือบไปเห็น ตั๊ด กวักมือเรียกผมอยู่ไกลๆ ท่าทางจะเป็นเรื่องด่วนอีกแล้ว ผมเลย ต้องขอตัวเพื่อนๆ ไปหาตั๊ด “ ปรุง… ปรุง… เมื่อวาน… เมื่อวาน “ ท่าทางตั๊ดตื่นเต้นมาก “ อะไร “ “ จะเล่าให้ฟังหมดเลยแล้วกัน เมื่อวานน่ะที่ไปเรียนพิเศษ รู้มั๊ย ปุ๊บเขาก็เรียนด้วย เราล่ะโคตร ดีใจเลย ตอนแรกนั่งๆอยู่ในห้องเรียน พอหันกลับไปมอง ปุ๊บก็เดินเข้ามา เดินเข้ามาเว้ย เดิน เข้ามา แล้ว.. แล้ว “ “ ใจเย็นพี่ ใจเย็น “ “ โอเคๆ เรานั่งตัวแข็งเลย ปุ๊บยังไม่เห็นเรา เขาก็เดินหาที่นั่ง เราแกล้งหันไปมองอีกที แล้วก็เลย ทัก เขาก็เลยนั่งใกล้ๆ เรา เพราะ เขามาเรียนคนเดียวด้วยไง เลยเป็นผลดีกับเราอีก เราก็เลย ชวนคุย คุยก่อนเรียนนะ ไม่ใช่ ระหว่างเรียน คุยกันไปคุยกันมา ก็รู้มาอีกว่า เขาก็ชอบดูหนัง เหมือนเราเลย ตอนเราคุยด้วย เขาก็อายเล็กๆ นะ เราสังเกตดู พออาจารย์คนสอนเข้ามาก็เลย ไม่ได้คุยเลย “ “ เฮ้ย หมดแค่นี้เองเรอะ “ “ ยังมีอีก เราก็ให้เขาอธิบายบางเรื่องที่เราไม่เข้าใจนิดหน่อยน่ะ แล้ว…. “ “ นายไม่เข้าใจจริงๆ หรือ แกล้งไม่เข้าใจ เนี่ย “ “ อย่าขัดๆ แล้วพอเลิกเรียนก็คุยกันอีกนิดหน่อย พอดีแม่เขามารับกลับไง เราก็เลยหวัดดีแม่เขา แล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน มันก็แค่นี้แหละ อย่างนี้ให้ไปเรียนพิเศษทุกวันก็เอานะเนี่ย “ นับวัน ตั๊ด ยิ่งจะชอบ ปุ๊บ ขึ้นทุกวัน ผมเลยเตือนเขาว่า “ เผื่อใจไว้ผิดหวัง หน่อยละกัน นายจะ แย่ถ้าเขาไม่ได้คิดกับนาย อย่างที่นายคิดกับเขา เขาอาจจะคิดกับนายแค่ “ เพื่อน “ ไม่ถึงกับ “ เพื่อนชายที่รู้ใจ “ ก็ได้นะ “ ตั๊ดก็ยิ้มๆ แล้วหัวเราะ แล้วก็เดินเข้ามาประชุมกับพวกผมด้วย ตอนเย็น ผมกับตั๊ดไปนั่งคุยกันที่ “สวนสงบ” ของโรงเรียน เราชอบมานั่งคุยกันตอนนี้ เพราะ มันเย็นสบาย และ เงียบสงบ เวลาสอบ นักเรียนส่วนใหญ่ก็จะมาอ่านหนังสือกันที่นี่ “ รู้มั๊ย ปรุง จริงๆแล้ว เรามองปุ๊บมาตั้งแต่ ม. 3 แล้วนะ “ “ แล้วทำไมเราไม่รู้เนี่ย “ “ ตอนนั้นเราแค่มองเฉยๆ ก็เห็นเขาดูน่ารักดี ก็แค่นั้นแหละ เนี่ยแหละ ชีวิตเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว ต้องสนุกให้เต็มที่ กับ เวลาที่เหลือ…. “ “ พูดยังกะจะตาย “ ผมขำ “ ใครตาย ใครตาย เดี๋ยวศอกให้ เราหมายถึงใช้เวลาของวัยรุ่นที่เหลือให้คุ้มค่าไง เอ้อ… อีกสอง อาทิตย์เขาจะจับฉลากเลือกสี ใน กีฬาสีแล้วใช่ป่ะ “ พูดถึงกีฬาสี จะว่าไปมันก็ชักใกล้เข้ามาแล้ว ผมละค่อนข้างเบื่อกับงานนี้จริงๆ คงเป็นเพราะ ตอนอยู่ม.ต้น เราโดนพวกม.ปลายเล่นงานซะน่วม ได้เป็นพวกแสตนด์เชียร์ ผมจะบ้าตาย ตะโกนแทบจะหมดเสียง พวกมันยังไม่พอใจเล้ย มาถึงตอนนี้เราคงสบายขึ้นหน่อยนึง เพราะคงได้เป็นคนคุมอะไรสักอย่าง คงไม่ต้องเดาเลย ตั๊ดคงอยากจะอยู่สีเดียวกับปุ๊บอยู่แล้ว ขอให้พระเจ้าประทานพรให้เขาอีก สักครั้งก็แล้วกัน….. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 2 ก.ย. 42 ไดอารี่ ฟังปุ๊บหน่อย วันนี้อยากจะบ่นเกี่ยวกับ ต๊อก หน่อย ต๊อกเนี่ยทำไมชอบพูดคำหยาบด้วยนะ ปุ๊บไม่ค่อยชอบ เลย ชอบกรี๊ดด้วย ปุ๊บรู้สึกรำคาญยังไงๆ ไม่รู้ อีกอย่าง ต๊อกชอบพูดเสียงดังน่ะ เวลาต๊อกมา พูดกับปุ๊บ ปุ๊บจะทนไม่ค่อยจะไหว จะบอกก็ไม่กล้าอีก เดี๋ยวจะหาว่า ปุ๊บขี้รำคาญ ปุ๊บลอง ถามแอน แอนก็คิดเหมือนปุ๊บเลยนะ ไดอารี่ ถ้าเธอเจอต๊อกเธอคงจะคิดเหมือนปุ๊บนั่นแหละ ขอให้ต๊อกปรับนิสัยได้ด้วยเถอะ ปุ๊บ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ตอนที่ 4 สองอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมกระหน่ำอ่านหนังสือยกใหญ่ เพราะ มะรืนนี้ก็จะสอบแล้ว แต่ดูเหมือน ตั๊ดของเรานี่ จะใจเย็นสุดๆ แต่ก็ไม่แน่ ใครจะรู้ ตั๊ดอาจจะไปแอบซุ่มอ่านที่บ้านอย่างหนักหน่วง ก็เป็นได้ ….. วันนี้ตอนเข้าแถวช่วงเช้าจะมีการจับฉลากเลือกสีด้วย ผมยังไม่เห็นตั๊ดเลย จนตอนเข้าแถวค่อยโผล่ออกมา แต่ก็ไม่มีเวลาคุยแล้ว เพราะ ประกาศเข้า แถวแล้ว เราทำพิธีกรรมหน้าเสาธงเรียบร้อย อาจารย์ก็ขึ้นมา “ สวัสดีครับ นักเรียนที่รักทุกคน วันนี้โรงเรียนมีกิจกรรมเลือกคณะสี ใน กีฬากัลปพฤกษ์เกมส์ นะครับ ครูขอแจ้งข่าวอื่นๆ โดยเร็วเลยแล้วกัน …….. “ อาจารย์แก ก็แจ้งข่าวโน่นข่าวนี่ไป ผมก็นั่งฟังไป “ เอาล่ะครับ ต่อไปก็จะเป็นการเลือกคณะสีแล้ว ขอให้นักเรียนเงียบด้วย “ รุ่นพี่ทั้งหลายก็เดินมาจับฉลากไป จนมาถึงม.4 … ปรากฎว่า ตั๊ดได้อยู่สีแดง สีเดียวกับปุ๊บจริงๆ ผมหันไปมองตั๊ด ตั๊ดมันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ส่วนผมอยู่สีเขียว ตอนนี้ฝนเริ่มจะตกลงมาแล้ว รุ่นพี่เลยต้องรีบจับฉลากให้เสร็จ…… จับฉลากครั้งนี้เสร็จ กว่าจะเริ่มดำเนินการซ้อมอะไรต่างๆก็ เทอมหน้าโน่น วันนี้ฝนตกๆหยุดๆ มาทั้งวันเลย ตอนเย็นผมเลยรีบกลับบ้านทันที “ กริ๊ง!!! “ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ตอนประมาณทุ่มนึง ผมเดินไปรับ ตั๊ดโทรมานั่นเอง “ ปรุง มันเกิดขึ้นอีกแล้ว “ “ อะไรเกิด เกิดอะไร “ “ ขอเราเล่า ขอเราเล่าเอง ตอนเย็น ตอนเราเดินกลับอยู่ แล้วฝนมันตก เราก็เลยวิ่งเข้าไปหลบที่ ป้ายรถเมล์ เจอ…. เจอปุ๊บด้วยนะ ปุ๊บเขาก็รอรถเมล์อยู่ไง แล้วเราก็คุยกัน เรื่องเรียน เรื่อง หนัง ปรุงคิดดู ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย ท่ามกลางสายฝน !!!!!! ท่ามกลางสายฝน !!! โครม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! “ เสียงดังจากสายของตั๊ด ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น “ ตั๊ด….. ตั๊ด ฮัลโหล ฮัลโหล “ ไม่มีเสียงตอบกลับ…. ไปพักนึง “ ฮัลโหล ฮัลโหล ปรุง.. ยังอยู่ป่าว “ “ เออๆ ยังอยู่ๆ เกิดไรขึ้น “ “ เก้าอี้หงาย นั่งเก้าอี้สองขาอยู่ ดีใจมากจนเอนหลังเกินเหตุ มันเลยหงายโครมเลย แหะๆ โอ๊ย !!!!!!!! “ “ เป็นไรอีกล่ะเนี่ย “ “ หัวโน น่ะสิ เผลอเอามือไปถูก เล่าต่อๆ ดีกว่า ถึงท่ามกลางสายฝน ใช่มั๊ย เออใช่ๆ แล้วก็คุยกันต่อ จนรถเมล์ที่เขาจะขึ้นมา ก็เลยจบการสนทนาแค่นั้นแหละ ส่วนเราต้องนั่ง ต่อไปจนฝนหยุด แล้วค่อยไปต่อ “ ผมกับตั๊ดคุยกันอีกสักครู่นึง แล้วก็วางหูกันไป รู้สึกอิจฉาแทนตั๊ดจริงๆ อะไรจะมีเหตุการณ์ ประจวบเหมาะกันขนาดนั้น แต่ผมคงต้องนั่งอ่านหนังสือต่อแล้วล่ะ !!! ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 16 ก.ย. 42 ไดอารี่ จ๋า อีก 2 วันก็จะสอบแล้วนะ ปุ๊บก็ยังคงต้องอ่านหนังสืออย่างหนักเหมือนเดิม วันนี้มีการจับฉลาก เลือกคณะสี ในกีฬาสีแล้วนะ ปุ๊บได้อยู่สีแดงล่ะ วันนี้อากาศไม่ดี ทำท่าฝนจะตก ตอนเย็น ปุ๊บเดินกลับบ้าน พอถึงป้ายรถเมล์สักครู่ ฝนตกใหญ่เลยล่ะ รถเมล์ที่จะขึ้นก็ยังไม่มาซักที รู้มั๊ย ตั๊ดเขาเข้ามาหลบฝนที่ป้ายด้วยนะ ปุ๊บก็เลยได้คุยกับตั๊ด นานเลยล่ะ คุยจนรถเมล์ที่จะขึ้น ผ่านไปแล้ว ปุ๊บลืมขึ้นน่ะ ก็เลยคุยต่อเลย คราวนี้ปุ๊บต้องคอยมองหน่อยแล้ว เดี๋ยวจะพลาดอีก ตั๊ดเขาคุยสนุกดี ก็เลยคุยเพลิน พอรถเมล์มา ปุ๊บเลยต้องหยุดคุยกับตั๊ดก่อน ตั๊ดเขา ต้อง ไปขึ้นรถเมล์อีกฝั่งนึง ก็เลยต้องนั่งรอต่อ ใกล้สอบแล้วเหนื่อยจังเลย ปุ๊บ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ตอนที่ 5 วันนี้สอบแล้ว ผม , ตั๊ด และเพื่อนๆ ก็ไปที่ สวนสงบ อ่านหนังสือก่อนเข้าสอบอย่างตั้งใจ ….. อ่านไปอยู่สักครู่ กลุ่มของปุ๊บก็เดินเข้ามา ท่าทางตั๊ดจะสมาธิแตกก็คราวนี้ แต่ตอนนี้ผมคิดว่า ตั๊ดยังไม่เห็นปุ๊บ เพราะตั๊ดยังคงก้มหน้าอ่านอย่างพากเพียร “ ปรุงๆ วิชากฎหมายตรงนี้เราไม่ค่อยเข้าใจเลยว่ะ “ “ ตั๊ด.. ลืมไปป่าวว่า เราไม่ได้เรียนกฎหมายนะ “ ผมแย้ง ผมเลยเสริมต่อว่า “ แอนเขาเรียนวิชานี้ด้วยนี่ ก็ไปถามเขาสิ “ เท่านั้นแหละ ตั๊ดไม่รอช้า เขารีบพุ่งไปที่แอนทันที อย่างนี้ก็หมายความว่า ตั๊ดเห็นแล้วว่ากลุ่ม ปุ๊บเดินเข้ามาแล้ว แต่พอไปถึงแอน ตั๊ดดันหันหน้าไปถามปุ๊บแทน ผมเห็นแอนขำเล็กๆท่าทาง แอนก็น่าจะอ่านเกมของตั๊ดออกเหมือนกัน ตั๊ดเดินกลับมาแล้ว… “ แจ่มแล้ว แจ่มแล้ว สอบได้เต็มชัวร์ “ ตั๊ดยิ้มแป้น “ เออๆ รีบอ่านต่อเหอะ “ อ่านไปอีกประมาณ 3 นาที ตั๊ดชักตะหงิดๆ ถามวิชาที่ผมไม่ได้เรียนอีกแล้ว “ ไปถามปุ๊บเลย ไปถามเลย ไม่ต้องหาเรื่องแก้ตัว “ ผมตอบแกมประชด “ โอเคครับเฮีย “ คราวนี้เป็นหนักไปถามมันทุกๆ 3 นาที เลย ถาม ถาม ถาม ถาม จนคราวนี้ดูแปลกๆ กลับมาหน้า แดงแจ๋ “ เป็นไรๆ หน้าแดงแจ๋เลย “ “ เราไปถามวิชาฝรั่งเศสเขาว่ะ แต่ลืมไปว่าปุ๊บเรียนศิลป์คำนวณ เลยไม่ได้เรียนฝรั่งเศส “ ผมหัวเราะลั่น เพื่อนที่ไม่รู้เรื่องเลยหันมาด่า ผมเลยต้องหยุดขำ แต่ก็ยังอดขำไม่ได้เลย ต้องขำ ให้เบาลงหน่อย ตอนผมหัวเราะ ผมก็แอบๆมองดูกลุ่มปุ๊บ ก็เห็นเขาขำกันทั้งกลุ่มเลย แถม เหมือนปุ๊บจะโดนเพื่อนๆ แซวอะไรซักอย่าง จากครั้งนี้ ตั๊ดเลยไม่เดินไปถามอีกเลย ตั้งหน้าตั้งตา อ่านลูกเดียว ตอนนี้ อาจารย์ประกาศให้นักเรียนเตรียมตัว ขึ้นห้องสอบแล้ว พวกเราก็ทยอยกันขึ้นไป ผมเลยต้องแยกกับตั๊ดตั้งแต่ตรงนี้ เพราะ เราสอบคนละห้องกัน ผมเจอตั๊ดอีกทีตอนสอบเสร็จ เราเลยเดินกลับบ้านด้วยกัน เดินไปก็คุยไปเรื่องสอบเนี่ย แหละ ดูเหมือนตั๊ด เขาจะทำข้อสอบได้ดีนะ แต่เรายังคงต้องสอบอีกสองวัน กลับไปต้องรีบอ่าน หนังสือต่อแล้ว …….. วันที่ 2 ของการสอบ อาการตั๊ดกำเริบอีกแล้ว แต่คราวนี้ดีขึ้นหน่อยเปลี่ยนเป็นทุกๆ 10 นาที จนมาถึงวันที่ 3 เกิดเหตุประหลาด คราวนี้ปุ๊บลุกขึ้นมาถามตั๊ดเอง เป็นฑูตมาเจรจาแทนทั้งกลุ่ม ปุ๊บ เธอไม่ค่อยเก่งวิชาอังกฤษ นิดหน่อย แต่ว่า ตั๊ดชอบมากวิชานี้ ตั๊ดก็เลยนั่งอธิบายอย่างตั้งใจ ตั๊ดมันอธิบายอย่างมีความสุข ผมละอดดีใจแทนมันไม่ได้อีกแล้ว เฮ้!!!!!!!!!!!! ในที่สุดพวกเราก็สอบเสร็จแล้ว ผมละดีใจ แต่ตอนเย็นนี้ ผมเห็นปุ๊บเธอกลับไปแล้ว แต่ตั๊ดยังไม่ออกจากห้องสอบเลย จนตั๊ดออกมาจากห้องสอบ ผมก็บอกไปว่าปุ๊บกลับไปแล้ว ตั๊ดก็ยิ้มๆ “ เรามั่นใจ ปรุง…. ว่า เราต้องเจอปุ๊บอีกแน่ ที่ไหน สักแห่ง “ ตั๊ดยิ้มๆ จากนั้นเราก็เดินออกจากโรงเรียนด้วยกัน จนเราแยกกันที่ป้ายรถเมล์ ผมจะมีเวลาว่างเป็นของ ตัวเองแล้ว ผมละดีใจสุดๆเลย ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 18 ก.ย. 42 ไดอารี่ ของปุ๊บ วันนี้สอบวันแรก มีเรื่องตลกจะเล่าให้ฟังด้วย ก็ตอนแรกตั๊ดเขาเดินมาถามวิชา กฎหมายปุ๊บไง แล้วก็เดินเข้ามาถามนู่นถามนี่ หลายวิชาเลยแหละ จนตั๊ดเข้ามาถามวิชา ฝรั่งเศส ก็ปุ๊บไม่ได้ เรียนนี่นา ปุ๊บก็เลยตอบไม่ได้ ตั๊ดเขาก็บอกว่า เขาลืมไปแล้วก็เดินกลับไปเลย พวกแอน , ขิง , บี หัวเราะกันใหญ่เลย ปุ๊บเลยโดนทั้งสามคนแซวอีกว่า ตั๊ดต้องชอบปุ๊บแน่เลย เห็นมาถามบ่อย เกินเหตุ ปุ๊บก็เขินเป็นนะ พวกนี้ล้ออยู่ได้ อีกสองวันก็สำเร็จแล้ว ปุ๊บ 22 ก.ย. 42 ไดอารี่ ที่รัก วันนี้สอบวันที่สอง ปุ๊บไม่ค่อยเข้าใจอังกฤษนิดหน่อย รวมทั้ง แอน , ขิง , บี ด้วย ทั้งสามคนเลย ส่งปุ๊บไปถามตั๊ด เพราะ ได้ข่าวมาว่า ตั๊ดเขาค่อนข้างเก่งอังกฤษไง วันนี้สอบก็ค่อนข้างราบรื่นผ่านพ้นไปด้วยดีจ่ะ อีกวันเดียวเอง ปุ๊บ 24 ก.ย. 42 ไดอารี่ จ๊ะ วันนี้ก็สอบวันสุดท้าย ปุ๊บค่อนข้างมั่นใจนะ เพราะ วันสุดท้ายนี้ แต่ละวิชาค่อนข้างจะง่ายน่ะ เอาล่ะ ต่อไปนี้ ชีวิตปิดเทอมของปุ๊บก็จะเริ่มแล้วนะไดอารี่ ดีใจกับปุ๊บหน่อยสิ ลาก่อนนะ การสอบ ปุ๊บ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ตอนที่ 6 ปิดเทอม ช่วงเวลาที่มีทั้งความสนุก และ ความน่าเบื่อ ปะปนกันไป แต่ใครจะรู้ปิดเทอมของบาง คน อาจจะมีแต่ความน่าเบื่อก็ได้ อย่างเช่นของตั๊ดเป็นต้น วันๆ ก็บ่นว่าเมื่อไรจะเปิดเทอม แต่วันนี้ผมกับตั๊ดเราจะไปดูหนังกัน เรื่อง “ ปอบ 20 …. บ้านนี้จะเลิกมีปอบ “ ผมว่าเป็นหนังไทยที่ กำลังจะก้าวเขาสู่ความเป็นอินเตอร์ แต่เสียดายมันเป็นภาคปิดตัวของแท้สำหรับ หนังชุด บ้านผีปอบ ที่โด่งดังด้านการวิ่งลงตุ่มมานาน….. เรานัดเจอกันที่โรงเลย เพื่อจะได้สะดวกหน่อย พอได้เวลาตั๊ดก็มา เราก็ไปซื้อตั๋วกัน ปรากฎว่าคิว ยาวมากเลย แต่ละคนจะมาดู “ ปอบ 20 “ ทั้งนั้นเท่าที่ได้ยินเขาคุยกัน ตั๊ดเลยขอตัวไปกินยา หลังอาหาร ผมก็ลืมถามว่ามันเป็นอะไร เพราะ เห็นยามันหลายเม็ดเหลือเกิน เอาล่ะ ผมได้ตั๋วมาแล้ว แต่อีกตั้งครึ่งชั่วโมง กว่าจะได้เข้าโรง เราเลยไปเดินห้างกันก่อนแล้วค่อย กลับขึ้นมาเมื่อได้เวลา… ผมกับตั๊ดคุยกันเรื่อง“ ปอบ 20 ” กันอย่างเมามัน ได้ข่าวมาว่า ภาคนี้ สเปเชี่ยล เอฟเฟกต์ตระการ จิตผู้ชมมาก เช่น คราวนี้ปอบหยิบมี 30 มือ , มีกองทัพปอบที่ลงทุนสร้างด้วยคอมพิวเตอร์ เป็นปีๆ และเอฟเฟกต์อื่นๆ อีกมากมายกว่า 2,000 ช็อต ได้เวลาจะเข้าโรงแล้ว เราก็เลยรีบขึ้นมา แล้วก็เข้าโรง … พอเข้าไปแล้วหนังยังไม่ฉาย ก็นั่งคุยกัน ผมเห็นสิ่งที่ผมไม่อยากจะเชื่อว่า มันเกิดขึ้นอีกแล้ว “ ตั๊ด หันไปดูทางขวา “ “ เราว่าภาคนี้ ทำรายได้ถล่ม ”นางนาก”แน่เลยว่ะ เรา….. “ “ ตั๊ด หันไปดูทางขวา เร็ว.. “ ผมย้ำ ตั๊ดหันไปมอง แล้วรีบหันมาที่ผมทันที “ ปรุง !! อะไรมันจะขนาดนี้วะ “ ตั๊ดกระซิบผม สิ่งที่ตั๊ดเห็นคือ ปุ๊บกับแอน เดินมานั่งแถวเดียวกับเรา และ ปุ๊บก็นั่งข้างๆ ตั๊ดด้วย !! “ นี่เราได้ดูหนังกับปุ๊บโดยไม่ต้องโทรนัดเลยเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ I don’t believe it I don’t believe it , Thanks God “ ผมว่ามาดูหนังครั้งนี้ ตั๊ดคงจะไม่เป็นอันดูหนังแน่แท้ ปุ๊บเห็นตั๊ด ก็เลยทักทาย รวมทั้งแอนด้วย คราวนี้ก็เริ่มคุยกัน พอหนังเริ่มฉายก็ค่อยหยุดคุย แต่ จากนั้นผมก็ไม่เห็นแล้ว ว่า เหตุการณ์มันเป็นยังไงต่อไป เพราะ มืด และ ผมก็อยากจะดูหนังด้วย หนังจบแล้ว เราทั้ง 4 คน ก็เดินออกจากโรง จากนั้นเราก็ไปกินข้าวด้วยกัน แล้วปุ๊บกับแอนก็ขอตัวกลับ ผมกับตั๊ด ก็จะกลับเช่นกัน ตั๊ดกับปุ๊บก็เลยแยกกันตรงนี้ ตั๊ดจะไปบ้านผมต่อ ระหว่างนั่งรถเมล์ ผมก็คุยกับตั๊ด “ ทำไมวันนี้ดูนาย คุย และ บริการ ปุ๊บเป็นพิเศษเลยนะ “ “ ก็เพราะเราจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้วน่ะสิ “ “ ยังกะนายจะไม่ได้เจอปุ๊บอีกแล้ว งั้นน่ะ “ ตั๊ดเขายิ้มๆ ไม่ได้ตอบอะไร จากนั้น ตั๊ดเขาก็อยู่บ้านผมถึงทุ่มนึงเลย แล้วเขาก็กลับบ้าน ปิดเทอมนี้ รู้สึกว่าตั๊ดจะแปลกๆ ไปนะผมว่า ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 29 ก.ย. 42 ไดอารี่ มีเรื่องอะไรจะบอก วันนี้ปุ๊บโทรนัดแอน ไปดูหนังในวันพรุ่งนี้ เรื่อง “ ปอบ 20 ….. บ้านนี้จะเลิกมีปอบ “ เป็นภาค สุดท้ายของหนังชุด บ้านผีปอบ นะไดอารี่ แอนเขาก็ว่างพอดี พรุ่งนี้ก็เลยจะไปดูกัน วันนี้ ปุ๊บจัดห้อง ปุ๊บว่า ห้องดูมันรกๆ พิกล ก็เลยจัด วันนี้ห้องเป็นระเบียบแล้ว ปุ๊บ 30 ก.ย. 42 ไดอารี่ วันนี้เซอร์ไพรส์ วันนี้กว่าจะออกจากบ้านได้ก็นาน เพราะ ปุ๊บมัวแต่เลือกชุด มันไม่ถูกใจซะตัวเลย จนมาลงที่ ชุดหมี เนี่ยแหละ พอเข้าไปในโรง ปุ๊บเจอตั๊ดอีกแล้วนะ ปุ๊บได้นั่งที่ข้างตั๊ดเลย ก็เลยอดไม่ได้ที่จะคุยกัน พอหนัง ฉายก็ค่อยหยุดคุย พอดูหนังเสร็จ พวกเราก็ไปกินแม็คโดนัลด์กัน ตั๊ดเขาบริการปุ๊บเต็มที่เลยนะ และ ปุ๊บรู้สึกว่าวันนี้ตั๊ดคุยกับปุ๊บมากเป็นพิเศษ ไม่รู้สิ ปุ๊บว่า ปุ๊บก็เริ่มจะชอบตั๊ดขึ้นมานิดๆ แล้วนะ เขินจังที่มาบอกกับไดอารี่เนี่ย แต่ปุ๊บจะ คิดกับเขาเป็น “ เพื่อนชายที่รู้ใจ “ แค่นั้นนะ วันนี้มีความสุขจังเลย ไดอารี่ ปุ๊บ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ตอนที่ 7 เปิดเทอมได้สองวันแล้ว แต่ผมไม่เห็นตั๊ดเลย สองวันแล้วที่ตั๊ดขาดเรียน แปลกมาก เพราะตั๊ดไม่ เคยขาดเรียนเลย ตั๊ดมันขาดการติดต่อไปตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้ว ผมโทรไปที่บ้านก็ไม่มีคนรับ ไปหาที่บ้านก็ไม่มีคนอยู่อีก ผมสงสัยมากเลยว่าเขาไปไหน……… วันนี้ผมกลับมาถึงบ้าน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมภาวนาขอให้เป็นของตั๊ดด้วยเถอะ “ สวัสดีค่ะ ขอสายน้องปรุง หน่อยค่ะ “ “ พูดอยู่ครับ ไม่ทราบว่าใครครับ “ “ นี่แม่ของตั๊ดนะจ๊ะ ปรุงช่วยมาที่บ้านหน่อยได้มั๊ย เดี๋ยวแม่จะไปรับนะ “ “ ได้ครับ มีอะไรเหรอเปล่าครับ “ “ แล้วเดี๋ยวแม่จะบอกให้ฟังนะ ไว้มาถึงบ้านก่อน “ ผมก็เลยบอกที่อยู่กับแม่ตั๊ดไป สักพักแม่ตั๊ดก็มารับผม พอไปถึงบ้านตั๊ด ผมก็นั่งที่หน้าบ้าน แล้ว แม่ตั๊ดก็เอาน้ำมาให้ดื่ม … “ ปรุง ช่วยเล่าเรื่องเกี่ยวกับคนที่ชื่อ “ปุ๊บ” ให้แม่ฟังหน่อยสิ “ ผมก็เลยเล่าไปทุกอย่างเท่าที่ผมรู้ ตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตั๊ด ผมเลยตัดสินใจถาม “ คุณแม่ครับ เกิดอะไรขึ้นกับตั๊ดกันแน่ครับ ผมเป็นห่วงเขาน่ะครับ ไม่ได้เจอตั้งเดือนนึงแล้วน่ะ ครับ “ แม่ตั๊ดน้ำตาคลอ …. ผมใจไม่ดีเลย “ ตั๊ด….. ตั๊ดเขาเสียแล้ว เมื่อเช้าน่ะจ่ะ “ ผมนิ่งไปซักพักนึง ผมรู้สึกช๊อคกับเหตุการณ์ “ ตั๊ดเขาเป็นอะไรครับถึงได้เป็นอย่างนี้ “ “ ตั๊ดเขาเป็นโรคชนิดนึงน่ะ หมอเขายังวินิจฉัยไม่ได้ว่าเกิดจากอะไรด้วยซ้ำ วิธีรักษาก็ไม่มี มีแต่ให้กินยาบรรเทา จนเมื่อต้นเดือนที่แล้ว มันออกอาการอย่างหนัก แม่เลยต้องส่งตั๊ดไปอยู่ โรงพยาบาล อยู่เป็นเดือนเลย ก็เพิ่งกลับมาเมื่อเช้า พอตั๊ดนอนหลับไป แล้วตั๊ดเขาก็…… ไม่ตื่นอีกเลย แต่แม่ก็ทำใจไว้นานแล้วนะว่าวันนี้ต้องมาถึงจนได้ ปรุง ตั๊ดเขาบอกว่า ถ้าเขา ตายเมื่อไหร่ ให้แม่โทรเรียกปรุงมา เพื่อให้ปรุงเอากระดาษใบนี้ ไปให้หนูปุ๊บ กระดาษใบนี้ มีข้อความที่ตั๊ดที่เขาเขียนไว้นานแล้ว เพราะเขารู้ว่าเขาคงจะไม่พ้นวันนี้ แม่ก็ไม่รู้ว่าเขาเขียน อะไรบ้าง ปรุงช่วยเอากระดาษใบนี้ไปให้หนูปุ๊บด้วยนะ “ ผมน้ำตาคลอโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ผมรับปากแม่ตั๊ดทันทีว่าจะต้องเอากระดาษใบนี้ไปให้ปุ๊บแน่นอน ผมขอแม่ตั๊ดไปดูศพของตั๊ดที่อยู่บนบ้าน ตั๊ดอยู่ในร่างที่นอนนิ่ง แต่ใบหน้าเขายังคงยิ้ม ไร้กังวล ใดๆ ผมก็ดีใจกับเขาด้วยที่หมดกังวลแล้ว….. จากนั้นผมก็ลาแม่ตั๊ด ขณะที่ผมนั่งรถกลับบ้าน ผมก็นึกทบทวนความหลัง ผมจำได้ตั๊ดเขาเคยพูดบางอย่างที่เป็นสัญญาณว่าเขาคงต้องไปแน่ แต่ผมดันละเลยกับคำพูดเหล่านั้น เพียงเห็นเป็นแค่คำพูดเล่นๆ ผมน่าจะเข้าใจตั้งนานแล้ว ผมจำได้ว่าเขาเคยกินยา ยานั้นคงเป็นยาบรรเทาที่แม่ตั๊ดพูดไว้ ผมคิดว่าผมพลาดโอกาสที่จะร่ำ ลาเพื่อนผม มันมีเพียงแค่โอกาสเดียว แต่ผมก็พลาดมัน….. ผมกลับมาถึงบ้าน ผมก็โทรหาปุ๊บทันที เพื่อที่จะนัดที่ ที่จะส่งกระดาษข้อความของตั๊ดให้ แต่ผมยัง ไม่บอกให้เธอรู้ว่า มีกระดาษข้อความจากตั๊ดจะให้ และ เรื่องที่ตั๊ดนั้นตายแล้ว วันรุ่งขึ้น ผมนั่งรอปุ๊บอยู่ที่ สวนสงบ แล้วปุ๊บก็มา ผมก็ให้กระดาษข้อความกับปุ๊บ ปุ๊บยังคง งงๆ อยู่ “ ปุ๊บ ตั๊ดเขาเสียแล้วนะ ตอนเช้าเมื่อวาน “ ปุ๊บตกใจ แล้ว นิ่งไป ผมเลยเล่าต่อเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น “ ปุ๊บ เราว่าเธอเอากระดาษแผ่นนี้ไปอ่านที่บ้านดีกว่านะ เราเดาว่านั่นคือความรู้สึกทั้งหมดที่ตั๊ด มีต่อเธอนะ แล้วเราอยากให้เธอไปร่วมงานศพด้วยจะได้มั๊ย “ “ ได้สิ ปรุง ได้อยู่แล้ว “ ปุ๊บตอบ “ โอเคนะ แล้วเราจะบอกอีกทีนึงว่าวันไหนนะ เราก็…ไม่มีอะไรจะบอกแล้วละ ตั้งใจเรียนนะ อย่าคิดอะไรมาก “ ผมเดินออกจาก สวนสงบ พร้อมๆกับปุ๊บ ผมสังเกตได้ว่าปุ๊บก็รู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมว่า การที่ตั๊ดได้มาเจอกับปุ๊บ เกิดเหตุการณ์พิเศษๆ ต่างๆ เหมือนเป็นของขวัญสุดพิเศษที่พระเจ้ามอบให้กับตั๊ด ก่อนที่เขาจะจากโลกนี้ไป ผมได้แต่คิดว่า พระเจ้าน่าจะให้เวลากับเขาอีกสักนิด เพื่อที่เขาจะพร้อม และ นำกระดาษที่เก็บความรู้สึกของเขา ไปมอบกับปุ๊บด้วยตัวของเขาเอง…… ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 4 พ.ย. 42 ไดอารี่…… ปุ๊บไม่อยากจะเชื่อเลย ไดอารี่ รู้มั๊ย ตั๊ดเขาตายแล้ว ปุ๊บ.. ปุ๊บว่า ปุ๊บเสียเพื่อนชายที่ดีที่สุด ที่ ปุ๊บเคยมีไปแล้ว ก็วันนี้ ปรุง เพื่อนสนิทของตั๊ด เขามาบอก แล้วก็ให้กระดาษใบนี้มาด้วย ปรุง บอกปุ๊บให้มาอ่านที่บ้าน แต่ปุ๊บรอไม่ไหวก็เลยอ่านที่ห้องเรียน ปุ๊บจะเขียนให้ไดอารี่อ่าน “ สวัสดีจ่ะ ปุ๊บ ถ้าปุ๊บได้อ่านข้อความในกระดาษใบนี้ ปุ๊บคงจะรู้แล้วว่าตอนนี้ตั๊ดไปเที่ยวไกลเลยล่ะ และคง จะไม่ได้กลับมาแล้ว ก็ ไหนๆก็จะไม่กลับมาแล้ว ตั๊ดก็อยากจะบอกกับปุ๊บว่า ที่ผ่านมา ตั๊ด คิดกับปุ๊บมากกว่า เป็นเพื่อนนะ ตั๊ดไม่รู้ว่าปุ๊บจะโกรธหรือเปล่า แต่ตั๊ดจะขอสารภาพทุกสิ่ง ที่ตั๊ดเคยคิด เคยทำมา ตั๊ดว่า ปุ๊บเป็นผู้หญิงที่น่ารัก ตั๊ดชอบปุ๊บที่รอยยิ้ม เวลาปุ๊บยิ้ม ตั๊ด ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม ตั๊ดมองปุ๊บมาตั้งแต่ ม. 3 แล้ว ตอนนั้นปุ๊บคงยังไม่รู้จักตั๊ดหรอก แต่ ตั๊ดรู้จักชื่อปุ๊บแล้วรู้มั๊ยตั๊ดเขินมากเลยตอนที่ ตั๊ดเข้าไปคุยกับปุ๊บครั้งแรกน่ะ แต่ว่าตั้งแต่ คุยครั้งนั้น ตั๊ดก็รู้ว่าปุ๊บเป็นมิตร ต่อมาตั๊ดก็ไม่เขินแล้วแหละ แล้วก็ตอนที่ตั๊ดเจอปุ๊บที่เรียน พิเศษครั้งแรก ตั๊ดตัวแข็งเลยรู้ป่าว รวมทั้ง ตอนที่เราเจอกันที่โรงหนังด้วย ตั๊ดไม่นึกไม่ฝันเลย ว่าจะได้เจอปุ๊บ ตั๊ดอยากจะบอกว่า ตั๊ดรู้สึกชอบปุ๊บ รู้สึกดีเวลาที่ได้คุยกัน รู้สึกตื่นเต้นเวลาที่ ได้อยู่ใกล้ๆ นะ ปุ๊บเป็นเพื่อนหญิงที่ดีที่สุดของตั๊ด ที่ตั๊ดเขียนมาอาจจะวกวน และดู น้ำเน่าไป หน่อย แต่นี่คือความรู้สึกที่ ตั๊ดมีให้กับปุ๊บ แม้ตั๊ดจะไม่เคยโทรไปหาปุ๊บ สัมผัสกับปุ๊บ ไม่เคย แม้แต่จะส่งการ์ดวันเกิด แค่ตั๊ดได้คุยกับปุ๊บ ตั๊ดก็พอใจที่สุดแล้ว ตั๊ดไม่รู้ว่าปุ๊บคิดยังไงกับ ตั๊ด และ คงไม่มีโอกาสจะรับรู้แล้วด้วย ถ้าปุ๊บคิดว่ามันไร้สาระ ก็ทิ้งกระดาษแผ่นนี้ไปเถอะ อย่าเก็บมันไว้เลย แต่ถ้าคิดว่ามันมีความหมายกับปุ๊บ ก็ขอให้เก็บมันไว้นะ รักษาไว้ดีๆ ตั๊ดก็มีเรื่องจะบอกแค่นี้ล่ะนะ ขอให้ปุ๊บมีความสุขกับชีวิตตลอดไปนะ ลาก่อน….. ตั๊ด “ ปุ๊บรู้สึกอยากจะบอกกับตั๊ดเหมือนกันว่า ที่ผ่านมาปุ๊บก็รู้สึกแบบเดียวกับตั๊ด แต่ปุ๊บไม่กล้าที่ จะบอกเขา ปุ๊บไม่น่าปล่อยให้ตั๊ดเขาต้องถามคำถาม ที่เขาจะไม่ได้รู้คำตอบ ปุ๊บเสียใจ แต่ปุ๊บจะไม่ร้องไห้ ปุ๊บจะเข้มแข็งเอาไว้ ลาก่อน ตั๊ด …… เพื่อนชายที่ดีของปุ๊บ ปุ๊บ