1950: Paul
Dirac, πρώτη δήλωση για την θεωρία χορδής
1950: Seaborg,
Ghiorso, Street, Thompson, στοιχείο 98, californium
1950: Jan
Oort, θεωρία της προέλευσης των κομητών
1950:
Bjorklund, Crandall, Moyer, York, Ουδέτερο πιόνιο
1950: Albert
Einstein, Η αποτυχημένη ενοποιημένη θεωρία
του Einstein
1951: Smith
and Baade, αναγνώριση ενός ραδιογαλαξία
1951:
Petermann, Stueckelberg, επανακανονικοποίηση
ομάδας
1952: Courant,
Livingston, Snyder, Αρχή έντονης εστίασης για
επιταχυντές σωματιδίων
1952: Alvarez,
Glaser, Θάλαμος φυσσαλίδων
1952: Seaborg
et al, στοιχείο 99, einsteinium - στοιχείο 100 fermium
1952: Walter
Baade, Επίλυση σύγχυσης πάνω σε δύο
διαφορετικούς τύπους των μεταβλητών Κηφοειδών
αστέρων
1952: Edward
Teller κ.α., Βόμβα Υδρογόνου
1952: Joseph
Weber, περιγραφή της αρχής του maser
1953:
Gell-Mann and Nishijima, παραδοξότητα
1953: Gerard
de Vaucouleurs, γαλαξιακά υπερσμήνη και
μεγάλης κλίμακας ομογενοποιήσεις.
1953: Charles
Townes, Μaser
1953: Alpher,
Herman, Follin, πρώτη αναγνώριση του
κοσμολογικού προβλήματος του ορίζοντος
1954: Yang and
Mills, μη-Αβελιανή θεωρία βαθμίδας.
1954: Low and
Gell-Mann, η επανακανονικοποίηση ομάδας
επανέρχεται.
1955: Ατομικό ρολόι καισίου
1955: Martin
Ryle, Ραδιο-τηλεσκόπιο συμβολομετρίας.
1955: John
Wheeler, περιγραφή του αφρού του
χωρόχρονου στην κλίμακα του Planck.
1955: Ilya
Prigogine, Θερμοδυναμική των αμετάκλητων
διαδικασιών.
1955: Carl von
Weizsacker, πολλαπλασιαστική κβαντοποίηση
και προ-θεωρία.
1955: Seaborg
et al, στοιχειο 101, mendelevium
1955:
Chamberlain, Segre and Wiegand αντι-πρωτόνιο.
1956: Reines
and Cowan, ανίχνευση νετρίνο
1956: Cork,
Lambertson, Piccioni, Wenzel, απόδειξη για το
αντι-νετρόνιο
1956: Block,
Lee and Yang, Η ασθενής αλληλεπίδραση μπορεί
να παραβιάζει την ομοτιμία
1956: Reines
and Cowan, ανίχνευση του αντι-νετρίνο
1956: Erwin
Muller, μικροσκόπιο ιόντων πεδίου και
πρώτες εικόνες ατόμων
1956: Cook,
Lambertson, Piconi, Wentzel, αντι-νετρόνιο
1968: Abdus
Salam, 2-συστατικών νετρίνο.
1957:
Burbidge, Burbidge, Hoyle, Fowler Σχηματισμός
των ελαφρών στοιχείων στα αστέρια
1957:
Friedman, Lederman, Telegdi, Wu, Η
παραβίαση ομοτιμίας στις ασθενείς
αλληλεπιδράσεις
1957: Bardeen,
Cooper, Schrieffer, Η θεωρία BCS
της υπεραγωγιμότητας
1957: nobelium
1957: Hugh
Everett, Ερμηνεία της
κβαντικής μηχανικής
1957: Feynman,
Gell-Mann, Marshak, Sudarshan, θεωρία
των ασθενών αλληλεπιδράσεων
1957: John
Wheeler, προγεωμετρία and
αφρός χωρόχρονου
1958: Townes
and Schawlow,Θεωρία του laser
1958: Martin
Ryle, απόδειξη για την εξέλιξη των
μακρινών κοσμολογικών ραδιο-πηγών
1958: Seaborg
et al, στοιχείο 102, nobelium
1958: Gary
Feinberg, πρόβλεψη πως το νετρίνο μιονίου
διακρίνεται από το νετρίνο ηλεκτρονίου
1958: David
Finkelstein, Επιλύεται η φύση του ορίζοντα
γεγονότων της μαύρης τρύπας
1959: MIT,
Ηχώ radar από την Αφροδίτη
1959: Ramsey,
Kleppner, Goldenberg, Ατομικό ρολόι maser υδρογόνου
1959: Tulio
Regge, Θεωρία των πόλων Regge
1960: Theodore
Maiman, laser ρουβιδίου
1960: Martin
Kruskal, Μελέτη μαύρης τρύπας με ακτίνα
Schwarzschild
1960: Eugene
Wigner, η αναίτια αποτελεσματικότητα των
μαθηματικών στις φυσικές επιστήμες.
1960: Pound
and Rebka, Μέτρηση της βαρυτικής μετάθεσης
ερυθρού.
1960: Matthews
and Sandage, Οπτική αναγνώριση ενός quasar.
1961: Sheldon
Glashow, Εισαγωγή ουδέτερου ενδιάμεσου
μποζονίου της ηλεκτρασθενούς αλληλεπίδρασης.
1961: Jeoffrey
Goldstone, Θεωρία των άμαζων σωματιδίων στο
αυθόρμητο σπάσιμο συμμετρίας (Goldstone boson)
1961:
Gell-Mann and Ne'eman, Ο οκταπλός τρόπος
συμμετρίας, SU(3) συμμετρία των αδρονίων.
1961: Robert
Dicke, Ασθενής ανθρωπική αρχή.
1961: Robert
Hofstadter, Τα νουκλεόνια έχουν μια
εσωτερική δομή.
1961: Ghiorso,
Sikkeland, Larsh, Latimer, Στοιχείο 103, lawrencium.
1961: Edward
Ohm, πρώτη ανίχνευση της ακτινοβολίας
υποβάθρου, CMBR, αλλά καμιά ταυτοποίηση.
1961: Edward
Lorenz, Θεωρία του Χάους.
1961: Yuri
Gagarin, Ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα.
1961: Tulio
Regge, απλοποίηση γενικής
σχετικότητας δικτυοτού πλέγματος.
1962:
Gell-Mann and Ne'eman, Πρόβλεψη του σωματιδίου Ω-
1962: Leith
and Upatnieks, Πρώτο ολόγραμμα.
1962:
Giacconi, Gursky, Paolini, Rossi, ανίχνευση της
κοσμικής ακτινοβολίας-X.
1962: Brian
Josephson, Θεωρία του φαινόμενου Jesephson.
1962:
Lederman, Steinberger, Schwartz, απόδειξη για
περισσότερους τύπους από ένα του νετρίνο.
1962: Hogarth,
Προτείνει τη σχέση μεταξύ κοσμολογικών και
θερμοδυναμικών βελών του χρόνου.
1962: Thomas
Gold, χρονο-συμμετρικό Σύμπαν.
1962: Benoit
Mandelbrot, Εικόνες fractal
1963: Samios
et al, Βρέθηκε το βαρυονικό Ω-
1963: Philip
Anderson, Οι Θεωρίες βαθμίδας μπορούν να
κρύβουν το θεώρημα Goldstone
1963: Roy
Kerr, Λύση για μια περιστρεφόμενη μαύρη
τρύπα.
1963: Schmidt,
Greensite, Sandage, Οι quasars είναι μακρυνά
αντικείμενα.
1963: Nicola
Cabibbo, γωνία ασθενούς μίξης.
1964: Brout,
Englert, Higgs, Ο Μηχανισμός Higgs στο σπάσιμο
της συμμετρίας.
1964: Hoyle,
Taylor, Zeldovich, Πυρηνοσύνθεση του ηλίου στο
big bang.
1964: Steven
Weinberg, Πιθανώς ο βαρυονικός αριθμός να
μην διατηρείται.
1964:
Christenson, Cronin, Fitch, Turlay, CP παραβίαση στις
ασθενείς αλληλεπιδράσεις.
1964:
Gell-Mann, Zweig, Θεωρία των quark στα αδρόνια.
1964: Murray
Gell-Mann, τρέχουσα άλγεβρα.
1964: Bjorken
and Glashow, Πρόβλεψη της SU(4) συμμετρίας
γεύσης και γοητείας
1964: Roger
Penrose, Οι μαύρες τρύπες πρέπει να
περιέχουν ανωμαλίες
1964:
Ginzburg, Doroshkevich, Novikov, Zel'dovich, μαύρες τρύπες
1964: Salpeter
and Zel'dovich, Οι Μαύρες τρύπες ισχυρά quasars
και ραδιο-γαλαξίες.
1964: John
Bell, μια κβαντική ανισότητα που
περιορίζει τις πιθανότητες για τοπικές
κρυμμένες μεταβλητές θεωρίες.
1964: John
Wheeler, εύρεση της κανονικής
σχηματοποίησης για την βαρύτητα.
1964:
Σοβιετικοί, το στοιχείο 104, rutherfordium
1964: Salam,
Ward, το SU(2)xU(1) μοντέλο της ηλεκτρασθενούς
ενοποίησης.
1965: Thomas
Kibble, μηχανισμοί Higgs για τη θεωρία Yang-Mills.
1965:
Greenberg, Han, Nambu, SU(3) χρωματική συμμετρία
προς εξήγηση στατιστικών του μοντέλου quark
1965: Zabusky
and Kruskal, Αριθμητικές μελέτες των
σολιτονίων
1965: Penzias
and Wilson, ανίχνευση της κοσμικής
ακτινοβολίας υποβάθρου
1965: Dicke,
Peebles, Roll, Wilkinson, επιβεβαίωση της κοσμικής
ακτινοβολίας υποβάθρου
1965: Rees and
Sciama, Τα quasars ήσαν πολυπληθή στο παρελθόν
1966: ανακάλυψη
πηγής ακτίνων X-ray του Cygnus X-1
1967: Steven
Weinberg, Ενοποίηση ηλεκτρικής και
ασθενούς δύναμης.
1967: Bell and
Hewish, Pulsars
1967: Irwin
Shapiro, Μέτρηση με radar της σχετικιστικής
χρονικής καθυστέρησης του Ερμή
1967: John
Wheeler, Εισαγωγή του όρου "μαύρη οπή"
1967: Andrei
Sakharov, Τρία κριτήρια για κοσμολογική
αφθονία της ύλης πάνω στην αντι-ύλη
1967:
Σοβιετικοί, το στοιχείο 105, dubnium
1968: Joseph
Weber, Πρώτη προσπάθεια για μια ανίχνευση
του βαρυτικού κύματος
1968: Brandon
Carter, Ισχυρή ανθρωπική αρχή
1968: Gabriele
Veneziano, Διπλό μοντέλο αντήχησης για την
ισχυρή αλληλεπίδραση, ξεκίνημα της θεωρίας
χορδών
1968: James
Bjorken, Θεωρία της συμπεριφοράς βαθμίδας
σε βαθιές ανελαστικές διασπορές.
1968: Richard
Feynman, scaling and parton πρότυπο των πυρήνων.
1969: Kendall,
Friedman, Taylor, Βαθειά
ανελαστικά πειράματα σκέδασης βρίσκουν δομή στο
εσωτερικό των πρωτονίων.
1969: Ellis,
Hawking and Penrose, Θεωρήματα ανωμαλίας για
το big bang.
1969: Roger
Penrose, Εικασίες πως οι ανωμαλίες είναι
κρυμμένες μέσω της κοσμικής λογοκρισίας.
1969: Donald
Lynden-Bell, Μαύρη τρύπα στο κέντρο του
γαλακτικού κέντρου (πυρήνα).
1969: Raymond
Davis, Ανίχνευση ηλιακού νετρίνο.
1969: Charles
Misner, Το πρόβλημα του κοσμολογικού
ορίζοντα αναθεωρείται.
1969: Robert
Dicke, Πρόβλημα κοσμολογικής ομαλότητας.
1969: Neil
Armstrong, Ο πρώτος άνθρωπος στο φεγγάρι.
1969: Πρώτες
προσπάθειες προς επιβεβαίωση ηλιακής εκτροπής
των ραδιο-κυμάτων από τα quasars
1969: David
Finkelstein, Κώδικας χωρο-χρονου
1970: Claude
Lovelace, Το πλατος Veneziano έχει ειδικές
ιδιότητες σε 26 διαστάσεις.
1970: Nambu,
Nielsen, Susskind, αντίληψη πως το
διπλό πρότυπο αντήχησης είναι θεωρία χορδής.
1970: Goto,
Hara, Nambu, δράση για μποζονική χορδή σαν
τομέας του παγκόσμιου φύλλου.
1970: Simon
Van der Meer, στοχαστική ψύξη για ακτίνες
σωματιδίων.
1970: Glashow,
Iliopoulos, Maiani, ο μηχανισμός GIM και πρόβλεψη
του γοητευτικού quark.
1970: Stephen
Hawking, η επιφανειακή περιοχή του
πρίζοντα γεγονότος στις μαύρες τρύπες πάντα
αυξάνεται.
1971: Kenneth
Wilson, επανακανονικοποίηση ομάδας για
την ισχυρή δύναμη.
1971:
Dimopolous, Fayet, Golfand, Lichtman, υπερσυμμετρία
1971: Ramond,
Neveu, Schwarz String θεωρία των
μποζονίων και φερμιονίων με κρίσιμη διάσταση 10.
1971: 't
Hooft, Veltman, Lee, επανακανονικοποίηση της ηλεκτρασθενούς δύναμης.
1971: Roger
Penrose, δίκτυα spin.
1971: Bolton,
Murdin, Webster, Ο Cygnus X-1
ταυτοποιείται σαν υποψήφια μαύρη τρύπα.
1972: Jacob
Bekenstein, εντροπία μαύρης τρύπας.
1972: Fritsch,
Gell-Mann, Bardeen , Κβαντική Χρωμοδυναμική.
1972:
Kirzhnits, Linde, Ηλεκτροασθενής μετάβαση
φάσεως.
1972: Roger
Penrose, Twistors
1972: Salam,
Pati, SU(4)xSU(4) ενοποίηση και διάσπαση
πρωτονίου.
1972: Tom
Bolton ο Cygnus X-1 ταυτοποιείται σαν
μαύρη τρύπα.
1973: Wess and
Zumino, υπερσυμμετρία χωρόχρονου.
1973: Ostriker
and Peebles, σκοτεινή ύλη στους γαλαξίες.
1973: CERN,
Στοιχεία των ασθενών ουδέτερων ρευμάτων.
1973: 't
Hooft, Gross, Politzer, Wilczek, Coleman, Θεωρία της
ασυμπτωτικής ελευθερίας σε μία μη-αβελιανή
θεωρία βαθμίδας.
1973:
Klebesadel, Strong, Olson, Οι εκλάμψεις των
ακτίνων-γ είναι κοσμικές.
1973: Edward
Tyron, το σύμπαν σαν μια κβαντική
διακύμανση.
1974: Yoneya,
Scherk, Schwarz ερμηνεία της
θεωρίας χορδής σαν μια θεωρία της βαρύτητας.
1974: Ting and
Richter, βρήκαν το J/psi, γοητευτικό quark
1974: Kenneth
Wilson, θεωρία βαθμίδος πλέγματος.
1974: Taylor
and Hulse, δυαδικό pulsar και σχετικιστικά
αποτελέσματα.
1974:
Kobayashi and Maskawa, CKM ανάμιξη πινάκων, η
παραβίαση CP στις ασθενείς αλληλεπιδράσεις
απαιτεί τρεις γενιές.
1974: Georgi
and Glashow, SU(5) σαν Μεγάλη Ενοποιημένη
Θεωρία και πρόβλεψη για τον θάνατο του πρωτονίου.
1974: Georgi,
Weinberg, Quinn, Σύγκλιση των συζευγμένων
σταθερών στην κλίμακα της μεγάλης ενοποιημένης
θεωρίας (GUT).
1974: 't
Hooft, Okun, Polyakov, βαρέα μαγνητικά μονόπολα
υπάρχουν στην GUT ( μεγάλη ενοποιημένη θεωρία).
![](hawking.jpg) Stephen
Hawking |
1974: Stephen
Hawking, ακτινοβολία μαύρης τρύπας και
θερμοδυναμική.
1974:
Σοβιετικοί και Αμερικανοί, στοιχείο 106,
seaborgium
1975: Martin
Perl Λεπτόνιο Tau.
1975:Gail
Hanson quark jets
1975:Chincarini
and Rood κατανομές γαλαξιών.
1975:Unruh and
Davies φαινόμενο
επιταχυνόμενης ακτινοβολίας.
1975: Mitchell
Feigenbaum, καθολικότητα στα
χαοτικά μη-γραμμικά συστήματα.
1976: Scherk,
Gliozzi, Olive Υπερσυμμετρική θεωρία
βαθμίδας.
1976: Deser,
Freedman, Van Nieuwenhuizen, Ferrara, Zumino
Υπερβαρύτητα.
1976: Levine
και Vessot δοκιμή ακριβείας της
βαρυτικής χρονικής διαστολής σε πύραυλο.
1976: Gerard
't Hooft η λύση της U(1) ανωμαλίας.
1976:
Σοβιετικοί στοιχείο 107, bohrium
1977: James
Elliot, δακτύλιοι του Ουρανού
1977: Olive
and Montenen, υπόθεση της
ηλεκτρο-μαγνητικής δυαδικότητας.
1977:
Fermilab, bottom quark
1977: Klaus
von Klitzing, κβαντικό φαινόμενο Hall.
1977: Tifft,
Gregory, Joeveer, Einasto, Thompson, αλυσίδες
συστάδων και κενά στις κατανομές γαλαξιών.
1977: Berkley, διπολική ανισοστροπία στην κοσμική
ακτινοβολία υποβάθρου.
1977: Leon
Lederman, upsilon, bottom quark
1977: Gunn,
Schramm, Steigman, κοσμολογικοί
περιορισμοί υπονοούν πως υπάρχουν μόνο τρία
ελαφρά νετρίνα.
1978: Charon, φεγγάρι του Pluto
1978: Taylor
and Hulse, στοιχεία για
βαρυτική ακτινοβολία του δυαδικού pulsar.
1978: Cremmer,
Julia, Nahm, Scherk, 11-διαστάσεων
υπερβαρύτητα.
1978:
Prescott, Taylor, ηλεκτρο-ασθενής επίδραση
στην πόλωση ηλεκτρονίου.
1979: Voyager, δακτύλιοι του Δία.
1979: John
Preskill, κοσμολογικό πρόβλημα
μονόπολων.
1979: Walsh,
Carswell, Weymann διπλός quasar μέσω του
βαρυτικού φακού.
1979: DESY, στοιχεία για γκλουόνια σε αδρονικά Jets
1979: Alexei
Starobinsky Πληθωριστικό Σύμπαν.
1980:
Frederick Reines, Στοιχεία της
ταλάντωσης του νετρίνο.
1980: DESY, μέτρηση του spin του γκλουονίου.
1980: Alan
Guth Πληθωριστικό πρώιμο Σύμπαν.
1981: Witten,
Schoen, Yau θεώρημα θετικής
ενέργειας στην γενική σχετικότητα.
1981: Green
and Schwarz,Θεωρία υπερχορδής Type I.
1981: Binnig, Rohrer
Ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σήραγγας.
1981: Witten
and Alvarez-Gaume Δυσκολία για ένα
καθιερωμένο μοντέλο από 11-D υπερβαρύτητα.
1981:
Alexander Polyakov Path integral quantisation of strings,
conformal symmetry and critical dimension
1981: Linde,
Albrecht, Steinhardt
νέο πληθωριστικό σύμπαν.
1982:
Green and
Schwarz, Θεωρία Type II υπερχορδής.
1982:
Alain
Aspect Ενα πείραμα για
επιβεβαίωση τις μη-τοπικές όψεις της κβαντικής
θεωρίας.
1982: Darnstadt στοιχείο 109, meitnerium
1982: Οι περιορισμοί στην
διάρκεια ζωής του πρωτονίου αποκλείουν πολλές
Μεγάλες Ενοπιημένες Θεωρίες.
1983:Carlo
Rubbia et al
,W και Z μποζόνια στο CERN
1983: Andrei
Linde χαοτικό πληθωριστικό Σύμπαν.
1984: Green
and Schwarz, ακυρώσεις ανωμαλίας στην θεωρία
υπερχορδής.
1984: Darnstadt
στοιχείο 108, hassium
1985: Gross,
Harvey, Martinec, Rohm,ετερωτική θεωρία χορδής.
1985: David
Deutsch,θεωρία του κβαντικού computing.
1986: Bednorz
and Mueller,υψηλής θερμοκρασίας
υπεραγωγιμότητα.
1986: Abhay
Ashtekar,νέες μεταβλητές για την κβαντική
βαρύτητα.
1986: Geller,
Huchra, Lapparent, δομή φυσαλίδος ττων κατανομών
των γαλαξιών.
1987: έκρηξη
ενός supernova
1987: Masatoshi
Koshibas, ανίχνευση των νετρίνων από ένα supernova.
1988: Atiyah,
Witten,τοπολογικές κβαντικές θεωρίες πεδίου.
1988: Smolin
and Rovelli, αναπαράσταση της
κβαντικής βαρύτητας.
1989: SLAC, Απόδειξη πως ο αριθμός των νετρίνων
είναι 3 από το πλάτος Z
1989: Tim
Berners-Lee, ο παγκόσμιος ιστός. (WWW)
1989: Bennett
and Brassard, Πρώτος κβαντικός computer
1990: John
Mather, Φάσμα μαύρου σώματος της
κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου από το COBE
1991: CERN,
Επιβεβαίωση πως ο αριθμός των νετρίνων είναι
τρία
1991: Connes,
Lott, Σωματιδιακά μοντέλα για
μη-μεταστροφική γεωμετρία.
1991: BATSE,
Η κατανομή ακτίνων γάμμα είναι ισοτροπική
1992: Mather
and Smoot, Γωνιακές διακυμάνσεις στην
κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου από το
παρατηρητήριο COBE
1993:
Aspinwall, Morrison, Greene, Τοπολογική αλλαγή
στην θεωρία χορδών
1994:
Fermilab, Ανακαλύφθηκε το Top Quark
1994: 't
Hooft, Susskind, Ολογραφικό αξίωμα
1994: Seiberg
and Witten, Δυαδισμός
Ηλεκτρο-μαγνητικός στην υπερ-συμμετρική θεωρία
βαθμίδας
1994: Hubble
Space Telescope, Ανακάλυψη μαύρης οπής στο
κέντρο του γαλαξία M87
1994: Peter
Shor, Αναλυτικός αλγόριθμος για ένα
κβαντικό computer
1994: Hull,
Townsend, Μονάδα της δυαδικότητας
χορδής
1994:
Darnstadt Το στοιχείο 110
![](witten.jpg) Edward
Witten |
1995: Witten
and Townsend, Θεωρία-M χορδών
1995: Joseph
Polchinski, D-Branes
1995: Cornell,
Wieman, Anderson Συμπύκνωση Bose-Einstein
του ατομικού αερίου
1995: CERN,
Δημιουργία των ατόμων αντι-υδρογόνων
1995: Mayor
and Queloz, Πρώτος πλανήτης εκτός του
ηλιακού συστήματος περιφέρεται σε ένα άστρο.
1995:
Darnstadt Το στοιχείο 111
1996:
Strominger, Vafa, D-branes και μαύρες
τρύπες
1996: Cumrun
Vafa, Θεωρία-F
1996: Steven
Lamoreaux, Μέτρηση της δύναμης Casimir
1996:
Darnstadt Το στοιχείο 112
1996: Banks,
Fischler, Shenker, Susskind, Η θεωρία-M σαν ένα
μοντέλο πίνακα.
1997: BepoSAX,
Αποδεικνύεται πως οι πηγές ακτίνων-γάμμα
είναι εξωγαλαξιακές
1997: Juan
Maldacena, AdS/CFT δυαδισμός
1997: SLAC,
Σκέδαση φωτονίου-φωτονίου παράγει ζεύγη
ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου
1998:
Perlmutter, Garnavich et al, Παρατηρήσεις Supernova
δείχνουν πως η διαστολή του Σύμπαντος είναι
επιταχυνόμενη
1998:
Super-Kamiokande, Δημοσιεύθηκε η ταλάντωση
του νετρίνου
1998: CERN,
Fermilab, Παρατηρήθηκε χρονικά
αντίστροφη ασυμμετρία για τις διασπάσεις του
Κ-μεσονίου
1998: Hubble
Μετρήθηκε με ακρίβεια η σταθερά Hubble, που
δίνει ηλικία του Σύμπαντος από 12 έως 15 δισ. έτη.
2000: Fermilab,
Παρατήρηση του τ-νετρίνο