Ερευνώντας την χαμένη μάζα
του Σύμπαντος
|
Ίσως η πιό σκοτεινή υπόθεση της
σύγχρονης Aστρονομίας αφορά τη λεγόμενη ποσότητα
της 'σκοτεινής ύλης'. Ενώ
γνωρίζουν όλοι ότι λείπει σε πολλές κλίμακες
μεγέθους και ενώ δίνονται πολλές εξηγήσεις για
την μορφή που μπορεί να έχει η μάζα αυτή, που
σημειωτέον καλύπτει το 90% του Σύμπαντος, τώρα οι
επιστήμονες διαφωνούν για το πώς πρέπει να
ερμηνευθούν τα πειράματα που γίνονται σε πολλά
μέρη της Γης. Ο τρόπος με τον οποίο οι
αστροφυσικοί εντοπίζουν τέτοιες σκοτεινές
περιοχές ή ένα πλανήτη (ύλη που δεν εκπέμπει φως)
είναι ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τη
γενική θεωρία της Σχετικότητας και ονομάζεται
gravitational lensing. Με λίγα λόγια σημαίνει ότι φως που
περνά κοντά από ένα τέτοιο σώμα μπορεί να καμφθεί
έντονα στην πορεία του προκαλώντας μία εστίαση
του φωτός και κάνοντας το αντικείμενο που
στέλνει το φως να φαίνεται φωτεινότερο από ό,τι
είναι. Έτσι εντοπίζεται αυτό το αντικείμενο, το
οποίο όμως είναι σκοτεινό.
Η ομάδα αυτή δημοσίευσε τα αποτελέσματα της, στις 27-2-2000 στο Ευρωπαϊκό περιοδικό Αστρονομίας και Αστροφυσικής. Τα αποτελέσματα όμως έδειξαν ότι ο επηρεασμός από την σκοτεινή ύλη είναι ελάχιστος, περίπου 1% μεγαλύτερος στην περίπτωση που δεν θα παρεμβαλλόταν στη διαδρομή των ακτίνων, σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι λένε ότι η διαδικασία να βρούν την κύρτωση του φωτός, ήταν όμοια με την εύρεση του αστιγματισμού, και την ονομάζουν "κοσμικός αστιγματισμός". Λένε επίσης ότι η πυκνότητα της ύλης του Σύμπαντος (γνωστή στην αστροφυσική σαν "ωμέγα") φαίνεται να είναι περίπου 35% αυτής που απαιτείται για κοσμική ισορροπία, και κατά ένα μυστηριώδη τρόπο καταφέρνει προφανώς να συμπληρώνει τη διαφορά.
Παρόλο που τα αποτελέσματα απογοήτευσαν, το πείραμα ήταν σπουδαίο γιατί έτσι χαρτογραφήθηκε η σκοτεινή μάζα σε μιά περιοχή του ουρανού. Η θέληση της ομάδας δείχνεται και από την απόφαση τους να χρησιμοποιήσουν το 2002 νέα κάμερα ευρύτερη της παλιάς, για την πραγματοποίηση βελτιωμένων χαρτογραφήσεων, σε περιοχή τριπλάσια της παλιάς.
|