Ο ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ

Στο παράρτημα της Indian Hemp Drugs Commission Report of 1893-1894, ο J.M. Caampbell κατέστησε σαφές ότι, σε μεγάλο βαθμό, αυτό που συμβαίνει με τους Ινδουιστές και την κάνναβη ισχύει επίσης και για τους Μουσουλμάνους:

«Η απαγόρευση ή ακόμη και ο σοβαρός περιορισμός της χρήσης ενός τέτοιου σημαντικού βοτάνου όπως είναι η κάνναβη θα προκαλούσε μεγάλη ταλαιπωρία και ενόχληση, αλλά και βαθύ θυμό σε μεγάλες ομάδες ασκητών που λατρεύονται από τον κόσμο. Θα στερούσε από το λαό μια παρηγοριά στη δυστυχία, ένα φάρμακο στην αρρώστια, ένα φύλακα που η φιλεύσπλαχνη προστασία του τους σώζει από τις επιθέσεις των κακών επιρροών, και του οποίου η μεγάλη δύναμη κάνει τον πιστό Νικητή, αφού ξεπεράσει τους δαίμονες της πείνας και της δίψας, του πανικού, του φόβου, της αίγλης της Μάγια (της ύλης), και της τρέλας, να μπορεί να ηρεμήσει για να συγκεντρωθεί στο Αιώνιο, μέχρι τη στιγμή που το Αιώνιο, αφού τον κατακυριεύσει ψυχή τε και σώματι, θα τον απελευθερώσει από τα δεσμά του εαυτού και θα τον δεχτεί στον Ωκεανό του Όντος. Ο Μουσουλμάνος πιστός έχει εξ ολοκλήρου αυτά τα πιστεύω. Ο Μουσουλμάνος φακίρης, όπως και ο Ινδουιστής αδελφός του, σέβεται το μπανγκ και θεωρεί ότι συμβάλλει στη μακροζωία και τον απελευθερώνει από τα δεσμά του εαυτού του. Το μπανγκ φέρνει ενότητα με το Θείο Πνεύμα. «Ήπιαμε μπανγκ και το μυστήριο {εγώ είμαι Αυτός} έγινε απλό. Τι μεγαλόπρεπο το αποτέλεσμα, τι μικρή η αμαρτία».

Στο ίδιο παράρτημα, ο Campbell περιγράφει την πρακτική της λατρείας Trinath, που είναι κοινή και για τους Ινδουιστές και για τους Μουσουλμάνους, στην οποία «η χρήση της γκαντζα θεωρείται απαραίτητη». «Φαίνεται ότι τηρείται πάντα», συνεχίζει, και όλες τις εποχές από τους Ινδουιστές και από τους Μωαμεθανούς, οι δε τελευταίοι την ονομάζουν Tinlakh Pir... Αρχικά προσφερόταν στον Θεό ένας καρπός μπέτελ αξίας ενός πάις. Τώρα όμως προτι&μάται η γκαντζα -που μπορεί να είναι σε μεγάλες ποσότητες- και κατά τη διάρκεια των επικλήσεων και της άσκησης της ιεροτελεστίας είναι ηθικό καθήκον όλων όσων παρίστανται να καπνίσουν.

Επιπλέον ο Campbell ισχυρίζεται ότι ο Μουσουλμάνος κάνει διάκριση ανάμεσα στο σεβασμό για το μπανγκ και στην αληθινή λατρεία, «η οποία πρέπει να αποδίδεται στον Αλλάχ και μόνο». Στον Ισλαμισμό, το μπανγκ αντιπροσωπεύει όχι το πνεύμα του Παντοδύναμου, αλλά το πνεύμα του προφήτη Khizr, δηλαδή του Ηλία.