29 - 30 November 2001 Joe Strummer in Greece

48-Ώρες και 1000 Χιλιόμετρα

Όλα ξεκίνησαν μέσα Οκτωβρίου, όταν μαθεύτηκε ότι ο βασιλιάς θα είναι και πάλι στην Αθήνα. Δεκαέξι χρόνια μετά! Τεράστιο κενό. Τελευταία συναυλία των Clash στο Καλλιμάρμαρο, καλοκαίρι 1985 - τώρα με τους Mescaleros, Αθήνα 30 Νοεμβρίου 2001. Οι συζητήσεις εντάθηκαν, τα τηλεφωνήματα άναψαν για το φόβο μας, μήπως είναι ράδιο-αρβύλα. Όλοι το είχαν ακούσει, κανείς δεν ήταν σίγουρος.

Αρχές Νοεμβρίου μετρούσαμε μέρες μέχρι το σημαντικό γεγονός. Οι ημερομηνίες είχαν επιβεβαιωθεί: 29 στη Θεσσαλονίκη και 30 στην Αθήνα. Φίλοι και γνωστοί επιστρατεύθηκαν για εύρεση εισιτηρίων και διαμονής. Στις τέσσερις είχα φτάσει στη Θεσσαλονίκη. Τρομερό κρύο και δυνατός αέρας. Λίγες ώρες είχε πέσει μια κίτρινη ομίχλη (κάτι που το επισήμανε και ο Joe στο show). Όταν έμπαινα στη πόλη πρόλαβα να τη δω. Στις 4.30 παρέλαβα το εισιτήριο μου. Μέχρι να έχω πρόσβαση σε ζέστη έπρεπε να περάσουν δυόμισι ώρες. Αποφάσισα να τριγυρίσω λίγο, μιας και δεύτερος στόχος μου με το που έφτανα ήταν το ξήλωμα μιας αφίσας. Κατέβασα μια από την Ανθέων σε άριστη κατάσταση. Πέρασε η ώρα και μπήκα σε σπίτι. 9 παρά τέταρτο. Από τη μια άκρη τη πόλης έφτασα στην άλλη. Υδρόγειος.

Πολύ ωραίος χώρος αν και κάτι XL φωτογραφίες με μπουζούκια δεν ήταν η καλύτερη διακόσμηση για αυτό που θα επακολουθούσε. Πάντως ως μαγαζί είναι πολύ όμορφο και τελικά ιδανικό για το set των Mescaleros. Κόσμος ανάμεικτος. Ελαφρώς κυριλέ κυριώς 30+ και πιτσιρικάδες.

 

Εμφάνιση άνετη εκτός από μερικές εξαιρέσεις - οι οποίες ήταν μάλιστα στην πρώτη γραμμή -. Σιγά σιγά προώθησα τον εαυτό μου μπροστά. 11 η ώρα ακριβώς ξεκινά ένα latino τραγούδι.... και εμφανίζονται!!!!. Ντύσιμο κατάμαυρο. Μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο όλοι. Εκτός του Scottie (t-shirt με την Union Jack) και του Tymon με καφέ κοστούμι και άσπρο πουκάμισο.

Η υποδοχή του κόσμου πολύ θερμή. Η Υδρόγειος είχε γεμίσει. Ο Joe με συμβολικές χειρονομίες - δείχνοντας την καρδιά του - έλεγε το ευχαριστώ σε ένα κοινό που το είχε παραμελήσει για 16 χρόνια. Και όμως 2001 ύστερα από μια ανύπαρκτη καριέρα στα 90's, παραγνωρισμένος από τη ντόπια μουσικοδημοσιογραφική κλίκα, το club ήταν γεμάτο. Και ας μη βιαστούν να μιλήσουν για κατάντια της συναυλιακής κατάστασης στην Ελλάδα, γιατί έχω να τους πω δύο πράγματα: το κοινό είχε έρθει για να δει τον Joe συνειδητά (και όχι μόδες τύπου Manu Chao). Αυτό το καταλάβαινες στα πρόσωπά μας. Δεύτερο, οι δύο αυτές συναυλίες στην Ελλάδα αποτελούν μέρος της περιοδείας (και όχι αρπαχτές τύπου διάφορων γεροντο-μπαντών) για τη προώθηση του Global a go-go. Δύο μέρες πριν άλλωστε έπαιζε στο Παρίσι , αν θυμάμαι καλά.

Αυτό που μου άρεσε στη συναυλία ήταν ότι επικρατούσε μια ζεστή ατμόσφαιρα - τουλάχιστον μπροστά - . Ξεκινάμε με το Minstrel Boy, το οποίο το βρήκα πολύ επιτυχημένη επιλογή για εισαγωγή. Το τραγούδι φυσικά δεν το έπαιξαν επί 17 και κάτι λεπτά, αλλά πολύ λιγότερο. Είναι και ένα μικρό soundcheck για όλους. Προς το τέλος του Minstrel Boy ο Tymon έχει σπάσει το δοξάρι του...

Συνεχίζεται...