week5

Afgelopen weekend ben ik bij Irene geweest. Ik ben met de auto naar haar toe gegaan, ongeveer anderhalf uur rijden. Voor mij een hele uitdaging, in mijn uppie in een vreemd land, de weg niet weten, onderweg moeten tanken en nog maar een paar weken mijn rijbewijs hebben.... maar ik ben er gekomen en dat voelde erg goed moet ik zeggen. Geeft toch een zeker gevoel van vrijheid! Het was erg leuk om weer een bekend gezicht te zien. Ik heb weer even goed kunnen bijpraten en mijn ervaringen over gekke amerikanen aan haar kwijt gekund.
Zaterdag hebben we de Campus van UC Davis verkend. Toch heel wat anders dan ons dreijenpleintje in Wageningen....hartstikke groot, eigenlijk een klein dorp. Ze hebben er winkeltjes en terrasjes, een game-room, bowlingbaan, boekenwinkel, postkantoor, noem maar op. We waren er op zaterdag dus het was vrij rustig, maar ik heb op een dag al meer jonge mensen gezien dan vier weken in Livermore�. Er hing wel echt een universiteitssfeertje met de serority en fraternity huizen e.d.
We hebben ook een beetje downtown Davis verkend, wat niet zo heel veel voorstelde, de dichtsbijzijnde supermarkt opgezocht e.d. Toen Irene en ik ergens heel veel mensen vandaan zagen komen zijn wij maar even gaan kijken wat er aan de hand was. We kwamen uit bij het footballveld en het bleek dat de wedstrijd van het College Football team net was afgelopen. Erg jammer dat we dat gemist hadden. De spelers liepen nog op het veld en de fanfare was nog aan het spelen en de cheerleaders waren nog aan het cheeren, dus we hebben er nog wel iets van meegekregen. Wel een goed plan om een keer een hele wedstrijd te gaan bekijken. �s Avonds zijn Irene en ik uit eten geweest in een mega restaurant waar maar twee andere mensen zaten (het eten was dan ook niet echt bijzonder lekker), maar in heel Davis liepen maar weinig mensen..
Ik ben een nachtje bij Irene blijven slapen en zondagochtend hebben we ontbeten met de huisbaas van Irene. Aparte man, maar wel erg aardig en gastvrij. Hij heeft ons meegenomen naar de supermarkt en over ongeveer elk product verteld wat wel en niet lekker of goed was. Ik denk dat we er wel meer dan een uur hebben rondgelopen, maar toch erg handig om te weten. Het kwam er op neer dat alles wat duur is ook lekker smaakt. �You get what you pay for� zei hij de hele tijd. Logisch. Bijna in elk product stoppen ze of pindakaas, of chocolate chips of cheddar kaas, ranzig.
De rest van de dag hebben we de hoofdstad van California bezocht, Sacramento. Ik rijden en Irene kaart lezen. Dat ging niet altijd goed� Sacramento is niet erg indrukwekkend, maar dat wisten we van te voren. Natuurlijk 'the Capitol' even bekeken, dat kon helaas alleen van de buitenkant. En downtown Sacramento bezocht, wat erg op de toeristen gericht was. Maar dat geeft natuurlijk niks, dat zijn we tenslotte. Aan de rand van de Sacramento River hebben Irene en ik de lonely planet er even op nageslagen en bedacht wat voor een leuke dingen we allemaal konden gaan doen....we werden allebei zo enthousiast, en die vijf maanden lijken dan al bijna te kort....
Wat het werk betreft krijg ik het ook al wat drukker, gelukkig maar, daarvoor ben ik uiteindelijk hier natuurlijk. Zometeen wil de Kankerbestrijding haar geld terug, en dat kunnen we natuurlijk niet hebben. Wel werken de Amerikanen nogal relaxed en inefficient. Mijn begeleider zegt dat ie elke morgen opstaat en denkt: hoe ga ik mezelf vandaag beroemd en rijk maken? Sinds een paar weken denkt ie: hoe ga ik Nynke beroemd en rijk maken? Ik geloof er niks van, maar zo werkt hij dus. Hij bedenkt ter plekke wat ie wil gaan doen, hij plant niks. En dat vind ik de meest irritante werkwijze die er is. Zo blijf ik achter hem aan hobbelen....hopelijk gaat dat snel beter.
Naast het autorijden heb ik nog twee nieuwe hobbies: Spaans leren en websites maken. Ik heb een zelfstudie boek Spaans gekocht. Ik ben pas bij les 1 maar ik ben benieuwd hoe ver ik kom. En ik ben deze week begonnen met het maken van mijn eigen website.
Donderdag ben ik bij Rob geweest en heb samen met Rob, Aaron en Patty weer voor de televisie gehangen. We hebben survivor gekeken, en daarna nog een film, Rushmore. Ondertussen heeft Rob me meer dingen uitgelegd over de Amerikanen. Ik vroeg hem of het waar was dat de vriendschappen daadwerkelijk zo oppervlakkig zijn. Hij zei dat dat zo was als je in de grote stad woonde. Hier in Livermore is dat wat anders omdat er niet zoveel jonge mensen zijn, en doordat je daarom met elkaar opgescheept zit leer je elkaar dus erg goed kennen.