1990-91 წწ უზენაესი საბჭოს დეპუტატების მედეა თუშმალიშვილისა და ვიქტორ დომუხოვსკის განცხადება
საქართველოში შექმნილი პოლიტიკური ვითარებიდან გამომდინარე, როდესაც რადიკალური ოპოზიციის წარმომადგენლები ახლა უკვე აშკარად და დაუფარავად იწყებენ „დიალოგს” კრემლთან და მას დახმარებას სთხოვენ, რითაც საქართველოს სახელმწიფოებრიობას სერიოზულ საფრთხეს უქმნიან როგორც ახლო ასევე შორეულ პერსპექტივაში.
ჩვენ მიგვაჩნია, რომ დადგა დრო, დასავლეთში მცხოვრებმა ქართველებმა აქტიურად გამოხატონ თავიანთი პოზიცია საქართველოში მიმდინარე პროცესებისადმი.
იმ მიზნით, რომ ჩვენი დახმარება საქართველოს დასავლეთის სამყაროში ინტეგრაციის პროცესში იყოს უფრო ქმედითი, ჩვენ მივიღეთ გადაწყვეტილება დაარსდეს პოლიტიკური გაერთიანება „ქარტია 2010”.
მედეა თუშმალიშვილი – საფრანგეთი
ვიქტორ დომუხოვსკი – პოლონეთი
„ქარტია 2010”-ის გამგეობა:
დოდონა კიზირია – აშშ
ირაკლი ხიზანიშვილი – აშშ
რევაზ ბოჭორიშვილი – საფრანგეთი
ჩარლზ ჩხოტუა – ესპანეთი
მაია სიმონია – ჰოლანდია
რენო სირაძე – ფინეთი
2010 წლის მარტი
აქ ფრიად საინტერესო ასპექტები არსებობს [შავლეგო]:
- რატომ შეიკვეცეს უზენაესი საბჭოს დეპუტატებმა თუშმალიშვილმა და დომუხოვსკიმ კანონით მინიჭებული უფლებამოსილების ვადები? -- მაშინ, როდესაც სააკაშვილის ფაქტობრივი ძალაუფლებაც კი ცნობს 1990 წელს არჩეული უზენაესი საბჭოს „ლეგიტიმურობას სათანადო კანონმდებლობით დადგენილ ვადებში“?
- რატომ უღალატეს თავის ამომრჩეველს, როემლმაც ისინი 5 წლის ვადით აირჩია?
- რატომ „გაალეგიტიმურეს“ შევარდნაძის ხუნტა — ცნეს რა უზენაესი საბჭოს გაუქმება 1991 წლის შემდგომ?
- როდესაც წერენ: „ჩვენ მიგვაჩნია, რომ დადგა დრო, დასავლეთში მცხოვრებმა ქართველებმა აქტიურად გამოხატონ თავიანთი პოზიცია საქართველოში მიმდინარე პროცესებისადმი“ — განა ეროვნული ხელისუფლების დამხობის შემდეგ განვლილი თითქმის 20 წლის განმავლობაში დასავლეთში მცხოვრებ ქართველობას არ გააჩნდა საბაბი გამოეხატა თავისი პოზიცია საქართველოში მიმდინარე პროცესების მიმართ?
თუმცა საქართველოსა და მთელს მსოფლიოში სააკაშვილის ანტიეროვნული, გლობალისტური, კომპრადორული რეჟიმის მიერ გაჩაღებული ნაციონალისტური ისტერიის ფონზე ეს ყველაფერი გარკვეული თვალსაზრისით გასაგებიცაა — ჩანს დამკვეთიც და ჩანს შემსრულებელიც...
