มะลิหอม น้อมวาง บนห้าตัก
กรุ่นกลิ่น "ร้ก" บริสุทธิ์ ผุดผ่องใส
แทบทุกถ้อย ทุกคำ ร้อยจากใจ
เป็นมาลัย "กราบแม่" พร้อม น้อมบูชา

 

 

"ลูกรักแม่" แน่แท้ มิืแปรผัน กี่คืนวัน ผันผ่านไป ใช่เมินเฉย
แม่จ๋า แม่ แม่รู้ไหม ลูกไม่เคย ลืมแม่เลย แม้น้อยนิด ไม่คิดทำ

กลอน พระคุณแม่

พระคุณแม่เลิศล้ำเหนือกำหนด
นมทุกหยดของแม่มีความหมาย
แม่อุตส่าห์เลี้ยงดูทุ่มเทกาย
ส่งเสียให้ได้เรียนเพียรศึกษา
แม่เป็นหญิงที่ดีในใจลูก
แม่พันผูกปลูกฝังให้รักษา
ยามเจ็บทุกข์ได้ยากคอยป้อนยา
คอยสรรหาสิ่งดีดีให้ตัวเรา
ถึงเวลาที่ควรตอบแทนท่าน
เราต้องหมั่นเอาใจท่านให้หนักหนา
คำ คำนี้ลูกจำได้ตั้งแต่เกิดมา
สุดท้ายหนาคือคำว่า "แม่จ๋า" เอย

 

 

 

 

ใครหนอใครกันที่ทำให้เราเกิดมา

ใครกันหนาที่เลี้ยงเรามาจนถึงเพียงนี้

ใครหนอใครกันที่ยอมเราเสียทุกที

ทั้งเตือนทั้งตีจนเราเป็นคนได้เพราะใครกัน

ใครหนอใครกันทุ่มเททำงานอาบเหงื่อ

ไม่เคยท้อไม่เคยเบื่อไม่อะไรทั้งนั้น

ใครหนอใครกันที่จะทนบากบั่น

ถ้าไม่ใช่ "แม่" นั้นไซร้จะเป็นใคร

แม่เลี้ยงเรารักเราไม่เคยทิ้ง

รักปานบูชาขึ้นหิ้งรักเพียงไหน

รักยิ่งใหญ่รักมากกว่าสิ่งอื่นใด

รักปานดวงใจมีให้ลูกตลอดมา

ในอกทรวงลูกนั้นยังมีแม่

จะดูแลยามแม่ต้องการหา

จะทุ่มเทแรงกายทั้งกายา

แทนคุณค่าที่แม่ให้ลูกเอย

 

 

 

กลับสู่หน้าหลัก