เติมชีวิตด้วยรัก...

่หลายครั้งหลายหนที่เรารู้สึกเจ็บปวดเพราะรัก เพราะรักเป็นทุกข์งั้นหรือ.. หากมองให้ดีๆ รักอาจจะไม่ใช่ตัวกำหนดทุกข์นั้นก็ได้ แต่เป็นความคาดหวังที่จะได้รับรักจากอีกฝ่ายมากกว่า ลองย้อนถามตัวคุณเองสิว่า ทุกๆครั้งที่เราร้องไห้ เราผิดหวัง เป็นเพราะเรารักเขา หรือเป็นเพราะเขาไม่รักเรามากอย่างที่เราต้องการกันแน่

ความรักไม่เคยทำร้ายใคร แต่เป็นความคาดหวังจากความรักนั้นมากกว่า ที่คอยจะย้อนมาทำร้ายเราทุกครั้งที่คาดหวังสูงเกินไป ไม่มีใครในโลกที่สามารถเป็นอย่างเจ้าชาย เจ้าหญิงในฝันของเราได้ การเรียกร้องจากอีกฝ่ายรังแต่จะทำให้เกิดความเจ็บปวดสำหรับคนทั้งคู่ เมื่อใดที่รู้สึกท้อแท้และหมดกำลังใจจากการร้องหาความรักจากผู้อื่น ลองมองย้อนกลับมาที่ตัวเราเอง แล้วลองสร้างความรักให้เกิดขึ้นในใจของตัวเองดูบ้าง..

ไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายได้รับอยู่ตลอดเวลา ความรักในใจของตัวเองไม่ต้องใช้เงินใช้ทองซื้อมา หากแต่ก่อกำเนิดขึ้นมาอย่างง่ายๆ และมีล้นเหลือมากพอที่จะแบ่งปันให้ผู้อื่น โดยไม่จำเป็นต้องคาดหวังสิ่งตอบแทนกลับมา.. เมื่อใดที่รักใครสักคน ลองให้ความรักแก่เขาเท่าที่เราจะทำได้ โดยไม่ต้องคาดหวังถึงสิ่งที่จะได้รับกลับมา ไม่จำเป็นเลยที่ต้องเรียกร้องให้เขารักเราตอบเท่าเทียมกับที่เรารักเขา เพียงแค่แบ่งปันรักในใจ.. เท่านั้น... เราก็จะสัมผัสถึงคำว่าความสุขจากความรัก จากการให้อย่างแท้จริง

นอกจากนี้ เราจะสามารถควบคุมความสุขของตัวเองให้อยู่ในมือของตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้ความสุขของเราอยู่ในมือของคนอื่นเหมือนที่แล้วๆมา เพราะเราเองที่เป็นบ่อเกิดของความรัก เป็นคนให้มิใช่ฝ่ายรับ แล้วยิ่งให้มากเท่าไหร่.. เราก็ยิ่งได้รับความรักกลับคืนมาเท่านั้น เมื่อเราบริสุทธิ์ใจที่จะให้รักแก่ใครก็ตาม อีกฝ่ายก็จะรู้สึกสบายใจที่จะให้รักแก่เราโดยไม่ต้องคำนึงว่า เราต้องการอะไรตอบแทนจากเค้ากันแน่

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ... ความรักและการให้เป็นบ่อเกิดของความสุขได้ด้วยตัวของมันเอง ไม่จำเป็นต้องให้ใครก็ตามเป็นคนสร้างความสุขให้เราอีกแล้ว..