LUDWİG MİES VAN DER ROHE

Van der rohe, Le Corbuiser, Frank Lloyd Wright, Walter Gropius gibi 20. yy. mimarları arasında yer alır.

A.B.D. uyruklu Alman Mimarı (Aa-chen, 1886-Chicacgo,1969).

ALMANYA DÖNEMİ

1901'e kadar bir meslek okulunda okuyan Ludwig Mies van der Rohe, daha sonra desinatör olarak bir çok mimarlık bürosunda görev aldı. Eğitimini Berlin'de tamamladıktan sonra bu kentte 1905-1907 yılları arasında Bruno Paul'ün (mobilya deseni), 1908- 1911 yılları arasında Peter Behrens'in (modern tekniklere ve yeni klasik sanata giriş) yanında çalıştı. Birinci Dünya Savaşı'ından sonra, projelerinden pek çoğunu sergileyen November Gruppe'nin mimarlık bölümünü 1921'den 1925'e kadar yönetti. Sergilenen çalışmaları arasında Berlin'deki Friedrichstrasse binası için yapılmış desenler (1921); çelik iskelet ve cam duvarlı bir gökdelen, beton iskeletli bir işyeri olarak kullanılmak üzere tasarlanmış bir başka yapı için çeşitli çizimler (1922), ayrıca tek katlı tuğladan bir kır evinin planları (1923) vardır; bu sonuncu yapı, kesintisiz bir iç uzam kavramının ilk anlatımı sayılır. Mondrian'ın da katkıda bulunduğu De Stijl topluluğunun çalışmaları Mies van der Rohe'yi büyük ölçüde etkiledi ve mimarın düşüncelerini, bu topluluğun benimsemiş olduğu 'Yataylar ve düşeylerin bağıntıları üstüne kurulmuş olan bir orantılar incelemesi' ideali doğrultusunda yönlendirmesine yol açtı.

1926 yılı, yapım çalışmalarına elverişli bir dönemin başlangıcı oldu. Mies van der Rohe, Karl Liebknecht ve Rosa Luxemburg'un anısına tuğladan bir anıt yaptı (1926; yapıt naziler tarafından yok edildi); ayrıca aralarında Le Cour busier ve Walter Gropius'un da bulunduğu birkaç öncü mimarla birlikte Stutgart'taki Weisenhorf sergisinin düzenlemesini gerçekleştirdi (1927), Krefeld'deki Lange evini, vb. yaptı (1928). Uluslararası Barcelona Sergisi nedeniyle Almanya Pavyonunu düzenledi (1928-29) . Taşıyıcı duvarların yerini çelik direklerden oluşan bir iskeletin aldığı bu yapıda , iç uzam dik tekrarlarla belirlenmiş bir dolaşım planına göre bölümlenmişti.

Yapının bütünü yalın bir görünümdeydi. Aynı dönemde mimar, sanayideki estetik anlayışının temellerine büyük katkısı olan, ayak çaprazları çelikten bir mobilya çizdi.

1930'da Dessau'da Gropius'tan sonra Bauhaus'un başına geçerek kuruluşun 1933'te naziler tarafından kapatılmasına kadar aynı görevde kaldı; daha sonra birkaç iç avlulu ev projesi çizmekle yetinen mimar 1937'de A.B.D'ne kaçtı.

A.B.D. DÖNEMİ

A.B.D.'ne gittikten kısa bir süre sonra Chicago'daki İllinois İnstitute of Technology'nin (İ.İ.T.) mimarlık bölümü yönetimine getirildi ve bu enstitünün yeni binalarının yapımı kendisine verildi; görevini 1942 ve 1943 yıllarında görünür çelik iskelet ilkesine dayanarak yerine getirdi. Bu arada aynı genişlik ve büyüklükte çok sayıda yapı gerçekleştirdi. Bunlar arasında Chicago'daki Commonwealth Promenade ve Esplanade (1953-57), New York'taki Seagram Building (1954-58), Chicago'daki Federal Center (1959-64) Toronto'daki Dominion Center (1963-68), sayılabilir. Fox River'da gerçekleştirmiş olduğu Farnsworth House (1945-50) İllinois tek katlı bir evdir; serbest uzamlar araştırmasına dayanan bir üslubu yansıtır.

Ölümünden kısa bir süre önce Berlin'deki Yeni Güzel Sanatlar Müzesi'ni gerçekleştiren (1968) ve modern mimarinin sanayileşmesine büyük önem veren Mies van der Rohe'nin yapıtlarına aşırı bir kesinlik ve yalınlık egemendir.

Projeleri:

Mies van der Rohe ve Brütalizm için tıklayın