- Inicio
- Coiro galego
- Cursos
- Técnicas básicas
- Artesáns galegos
- Recursos
- Galería de imaxes
- Ligazóns
- Taboleiro / anuncios
- Novas
- Foro
- Descargas
Axúdanos a hencherCOLABORA
CON NÓSde contidos esta páxina
Artesáns galegos do coiro
CASA DO CESTEIRO / Centro de Artesanía Tradicional do Concello de Vigo
Centro de Artesania Tradicional (CAT)
Subida ó Castelo nº 10
36202 Vigo
Tfno: 986 22 07 58 / 986 22 40 03
[email protected]
Texto recollido de http://www.vigo.org/artesania/index_ces.html
GORNICEIROS E ALABARDEIROS (II)
Os Traballos dos Artesáns do Coiro
O mal cheiro que producían os pelamios polos materiais e substancias
que utilizaban nos diferentes procesos de curtición como por exemplo
a canina (excrementos de can e galiña), facía que estas
instalacións se situaran nas aforas das vilas, como no caso de
Allariz ou de Noia; pero a súa presencia significou, polo contrario,
un florecemento nesas mesmas poboacións de artesáns relacionados
con estes materiais como zapateiros, goarnicioneiros e alabardeiros.
Os primeiros podían ser de dúas clases: de portal e de obradoiro. Os de portal non tiñan obradoiro fixo, eran itinerantes, e levaban con eles toda a ferramenta que precisasen para o labor. O común é que se puxesen nun recanto dunha rúa e se adicasen a facer arranxos. Os de obradoiro si tiñan obradoiro, ferramenta máis numerosa e adicábanse á producción propia de zapatos, zocos e botas. No caso dos famosos de Noia, facían unhas botas para os mariñeiros cun cosido especial para que fosen totalmente impermeables.
Ferramentas dos piliteiros. Xaquín
Lorenzo
Os alabardeiros encargábanse de antender todas as necesidades de equipamento relativas ós traballos cos cabalos, burros, mulas e aínda vacas e ovellas. Dos seus obradoiros que xeralmente dispoñían tamén de tenda, saían cinchas, milfeiras, estribos, pexas, alabardas, selas de montar, estribos, cordas, e un longo etc. As vilas e lugares onde se realizaban feiras de gando contaban cunha abondosa presencia destes artesáns.
Os goarnicioneiros podían facer un pouco de todo, pero a súa producción de alforxas, cinturóns, polainas, equipos para cazadores, etc, fixo que lles fora máis doado adaptarse ós novos usos e gustos dun público máis urbán e a unha época coma a nosa onde xa o transporte e o comercio non precisa das cabalerías.
Descarga este artigo
