HANS HOLLEİN 1934, Viyana...Avusturya Avusturyalı mimar. mimarlığı dışında tasarladığı, mobilya, piyano ve heykellerle tanınır. "İleri duyumculuk" (Supersensualist) akımının önde gelen temsilcilerindendir. Eserleri: -Uçak gemisi kenti, Avusturya, 1963 -Candle shop, Viyana, 1964-65 -Schullin kuyumcu dükkanı. Viyana, 1974 -Seyahat bürosu, Avusturya, 1976-79 -Abteiberg müzesi, Mönchengladbach, 1972-82 -Frankfurt modern sanat müzesi, Almanya, 1983 -Retti mum dükkanı, 1985 -Has haus alışveriş merkezi, Viyana, 1985-90 -Glass Museum, Tehran -Museum in the rock, Salzburg, 1990 İspanyol mimar ailesi. Sevilla barok sanatının başlıca temsilcileri arasında yeralan ailenin üyelerinden Leonardo Figueroa (Cuenca yakını 1650'ye d.-Sevilla 1730) ve oğlu Ambrosio Figueroa (Sevilla 1700'e d.-ay.y. 1775), beyaz ya da sarı duvarlar üstünde süsleyici öğe olarak tuğla kullandıkları cephelerle ün yaptılar (bu üslup, sonradan İspanya'nın güney kesiminin niteleyici üslubu oldu). Leonardo, bilinen ilk yapıtı Los Venerables Sacerdotes hastanesinde (1687-97), taşyıcı öğelerin sırayla örtülmediği ilk yapıtı gerçekleştirdi. Sevilla'da Salvador kilisesinde (1696-1711) cephede Sebastiano Serli'dan esinlendi. Ambrosio, babasını üslubunu Sevilla'da Cartuja kilisesinde (1752-58) sürdürdü. İtalyan mimarı, heykelcisi ve sanat kuramcısı (Floransa 1400'e d. -Roma 1469'a d.). 1433-48 arasında Roma'da San Pietro bazilikasının tunç kapılarını yapan İl Filarete (asıl adı Antınio Averlino'dur), 1452'de Francesco Sforza tarafından Milano'ya çağırılarak, Sforzaların şatosunu yaptı ve 1457'de Maggiore hastanesinin planlarını çizip, yapımını başlattı. İdeal bir site (Sforzinda) önerdiği ve bağlı olduğu ortaçağ sanatını eleştirdiği bir kitap yazdı: Trattato di Architecttura (Mimarlık Kitabı 1460-69) 22 Aralık 1876, İskenderiye, Mısır - 1944, Bellagio Yazar, Şair, Romancı. 20. yy. başlarında ortaya çıkan "Gelecekçilik" akımının kurucusudur. Eserleri: -La Conquete Des Etoiles (Yıldızların Fethi, Şiir), 1902 -Destruction (Tahrip şiir derlemesi), 1904 -Manifeste de Futurisme (Gelecekçilik Bildirgesi, La Figaro Gazetesi), 20 Şubat 1909 -Le Roi Bombance (Kral Şölende, tiyatro), 1909 -Mafarka il Futurista (Roman), 1910 -Anti Neutralita (Tarafsızlığa karşı, tiyatro), 1912 -Guerra Sola İgene Delmundo (Dünya Sağlığının Tek Koruyucusu Savaş, şiir),1915 -Teatro Sintetico Futurista (Gelecekçi Birşimci Tiyatro), 1916 -Futurismo Et Fascismo (Gelecekçilik ve Faşizm), 1924. İtalyan arkeoloğu (Napoli 1823-ay.y. 1896) Özellikle 1860'ta başlattığı Pompei kentini ortaya çıkarma kazılarıyla tanınan arkeolog, kendisinden önceki araştırmacıların tersine, yalnızca kenti ortaya çıkarma çalışmalarıyla yetinmeyip, toplumsal ve ekonomik yönlerini de belirlemeye çalışan bir tutum benimsedi. Yeni başlamış olan tabaka bilim çalışmalarının gelişmesine katkıda bulunup, insan bedenlerinin ve evlerin kilde bırakmış oldukları izlerin alçıyla kalıbını alma yöntemini buldu . 1875'te Descrizone de Pompei (Pompei'nin Betimlemesi) adlı bir kitap yayınladı. FİSCHER VON ERLACH, JOHANN BERNHARD Avusturyalı mimar (Graz 1656-Viyana 1723). Taşralı bir tornacının oğlu olan mimar, bir süre babasının atölyesinde çalıştıktan sonra 1673-1685 arasında İtalya'da kalarak, Carlo Fontana ve Giovanni Lorenzo Bernini'den etkilendi. 1687'de Ferdinand II'nin Graz'daki anıt-mezarında çalışıp, 1696'ya doğru Viyana'da Schönbrunn sarayını, Trautson sarayını (1700-12), vb. gerçekleştirdi. Viyana'da İmparatorluk kitaplığı'nın yapımına başlayıp (1723), kısa süre sonra öldü ve kitaplık 1735'te oğlu tarafından tamamlandı. FONTAİNE, PİERRE FRANÇOİS LEONARD Fransız mimarı (Pontoise 1762-Paris 1853). Roma ikincilik ödülünü kazanan Pierre François Leonard Fontaine (1785), ertesi yıl İtalya'ya giderek, aynı ödülü kazanmış olan Charles Percier'yle birlikte, öğrenimini geliştirdi. 1789'da Fransa'ya dönünce Percier'yle opera için dekorlar, mimarlar için süslemeler, mobilyalar çizdi. Josephine tarafından Percier'yle birlikte birlikte Malmaison'da görevlendirlip, birlikte imparatorluk saray ve şatolarını onardı; Tuileries'de bir dua yeri, yeni bir merdiven (1806), bir tiyatro yaptı; Louvre'un büyük merdivenini gerçekleştirdi ve iç avlusunu tamamladı. Louvre ile Tuileries arasında "Büyük Ordu Onuruna Zafer Takı"nı gerçekleştirdi (1806). Percier'yle işbirliğini sürdürerek, napolyon rejiminin çökmesinden sonra Louis XVIII ve Louis-Philippe için çalıştı. "Histoire de Palais Royal" (Krallık Sarayının Tarihi) adlı bir kitap yayımladı. 1913, İmarabi, Japonya Projeleri: -Hiroşima Kluslararası Konferans Merkezi, Japonya, 1949 -Şimuzi Belediye Sarayı, Japonya, 1954 -Kagava Vilayet Konağı, Japonya,1955-58 -Kurashiki City Hall, Japonya, 1960 -İchinomiya Rowhounses, 1961 -Olympic Arena, 1961-64 -Yamanaski Radyo Yayın Merkezi, Kofu, 1964-67 -St. Mary's Cadhetral, tokyo, 1963 -Nichinan Cultural Center, Japonya, 1963 -İnvate Jimnastik Merkezi, 1968 -Oub Centre, 1980-86 -Tokyo Yerel Yönetim Kopleksi, 1986 -Tokyo TC. Büyükelçiliği -Otsu Prince Otel -Yokohama Sanat müzesi Fransız mimarı (Dormans, 1736-Paris, 1806). Klasismin önemli kuramcılarından Jacgues François Londel'in (1705-1774) öğrencisi olan Claude Nicholas Ledouks Trouard'ın atölyesinde yetiştikten sonra 1766'da meslek yaşamına başladı; 1774'e kadar özel konutlar yaptı. Paris'teki Hollwill Konağı'nı (1766), Uzes Konağı'nı (1767) ve Montmorenci Konağı'nı (1772) yeni-klasikçi üslupta gerçekleştirdi. 1170'de Louveciennes'te, Louis XV tarafından gözdesi Mmedu Barri'ye armağan edilen küçük bir dinlenme eğlenme evi yaptı. Mmedu Barri'nin koruması altına giren Ledouks tuzlalar müfettişliğine ve kralın baş mimarlığına atandı. Bu tarihte 1771'de başlanmış olan Versailles'ın büyük ahırlarının yapımını tamamladı. Caen'dan pek uzak olmayan Benouville Şatosu (1768-1777) mimarın anıtsal nitelikteki yalın geometrik biçimlere ne derece önem verdiğini gösterir. Mimarın 1774'de aşırı süsten arındırılmış olan, ama klasik güzellik kurallarına ters düşmeyen yalın biçimleri yeğlemesi giderek yerini simgesel ve aynı zamanda toplumsal düşüncelerden esinlenen bir görüşe bırakktı; bu görüş, Aydınlanma çağı felsefesine ve JJ. Rousseau'nun salık verdiği doğaya dönüş istemine ters düşmüyor. Arc-et-Senans'da (Doups), bir kaya tuzu işletmesinin çevresinde eksiksiz bir kent kurma projesi Ledouks'ya biçimsel açıdan son derece gözüpekçe sayılan bir plan tasarlama olanağını verdi; mimar bu bütünde, salt geometrik figürler arasına küp, piramit, silindir ve küre gibi hacimlerin kullanımını katıyordu. Tuzlalar ve buna bağlı yönetim binaları bir çemberin tam ortasında yeralacak ve buraya ulaşım merkezden çevreye doğru açılan yollarla sağlanacaktı. Günlük yaşam için konytlar kamu binaları ve toplumsal kuruluşlar öngörülüyordu; bunlar yarım daire biçiminde merkezden çevreye doğru açılan yollar arasında kalan uzamlara ve geniş bir çevresel bulvarın her iki yanına dağılmış olacaktı. Son derece gözüpekçe tasarlanmış olan bu plan (yalnızca çok sınırlı bir bölümü gerçekleştirilmiştir) geleceğe yönelik şaşırtıcı bir düş gibidir ve aşırılığı nedeniyle birçok açıdan günümüzde bile çarpıcı sayılır. 1785'te maliye genel denetimcisi Callonne, vergi toplayabilmek için Paris'in çevresinde vergi toplama büroları için 57 küçük ev yaptırmaya karar verdi; bu işte Ledouks'yu görevlendirdi. Büyük harcamalara yol açan bu girişim birçok kişinin keyfini kaçırdı. 1789 yılı boyunca binaların çoğu bitmişken "giriş revakları" hiçkimsenin hoşuna gitmediği için Ledouks görevinden alındı. Bu işten alınmadan onbir yıl önce mimar, Besançon Tiyatrosu'nu yapmış (1778-1784) ve böylece bazı yeni düşüncelerini açıklayabilme fırsatını bulmuştu: Parterdeki izleyiciler gösterileri ilk olarak oturarak izleyebileceklerdi (bu tiyatro 1958'de yanmış ama daha sonra onarılmıştır). Fransız devrimi olunca Ledouks tutuklandı. Cezaevinde kaldığı süre içinde Arhitecture consideree soust le rapport de'le art, des moeurs et de la legislation (Yasalar Gelenekler ve Sanatla İlişkisi Açısından Mimarlık, 1804) adlı kitabını yazdı. 125 gravür levhası bulunan bu yapıt 1847'de Le Arhitecture de Claude Nicolas Ledouks (Claude Nicolas Ledouks'nun Mimarlığı) adı altında metinsiz ve levhalardan oluşan iki cilt halinde yayımlandı. Ledouks cezaevinden çıktıktan sonra birkaç proje çizdi ama bina yapmaktan vazgeçti. Günümüzde pek çok mimar tarafından işlevsel mimarlığın öncüsü sayılan, aşırıya kaçan bazı yapıları ve yaşadığı dönemi aşan projeleriyle hayal gücünün zenginliğini gözler önüne seren Ledouks'nun çalışmalarında, görkemliliğe olan düşkünlükle birbirinden ayrılamayan yapıyı dönüşüme uğratma eğilimi giderek karikatürleşmeye yolaçar (söz gelimi bir çarşının damını çiçek bahçesine döndürmesi). Bununla birlikte, Mmteheluson'nun Konağı (1781) gibi bir yapıda bile tuhaflıktan kaçınmayan Ledouks, sanatı ve işlevi üstüne sürekli olarak akıl yürüten bir mimar gibi çalışmıştır. Palladio'yu incelerken Eskiçağ üstünde yeniden düşünmeye özen gösteren mimar aynı zamanda yapıtlarında Barok öğelere yer vermekten kaçınmamıştır. Akılcıdır ama Romantizmi'de sezinlemiştir. Bir araştırmacı gibi çalışan mimarın getirdiği yenilikler, yaşadığı dönemdedeki mimarlığın ve şehirciliğin eleştirisi sayılır; esinlenmiş oldukları ama aşarak geride bıraktıklarıysa, geçmişin üsluplarına son derece bağlı yapılardır. 1902, Guadalajara-Meksika Mühendis olarak yetişmiş, mimarlığı kendisi öğrenmiş ve bahçe, meydan, çeşme ve doğa üstü özelliklere sahip çevreler tasarladı Projeleri: -Robles Leon Rental House, Guadalajara, 1928 -G. Cristo House, Guadalajara, 1929 -I. Pizarro Hose, Mexico City, 1937 -Ressamlar için stüdyo binası, Meksico City, 1940 -Luis Barragan House, Mexico City, 1947b -Eduardo Priete Lopez House, Mexico City, 1950 -Şehir Gök Kulesi, Mexico City, 1957 -Lomos Vardes için Anıt Fıskiyesi, Mexico City 1959 -Plaza Del Campanario, Mexico City, 1959 -Guadalajara Clup ve Yarış sahası, 1971 -Piegon Kulesi, Guadalajara, 1973 -Gilardi House, Mexico City, 1976 Restorasyonlar: -Robles Leon House, Guadalajara, 1927 -Barragan Family House, Guadalajara, 1931 Peyzaj: Hotel Pierre Marguez Bahçeleri, Acapulco, 1955 Makaleler: -Parklar (Çevre için bahçeler), Jardines Del Perregul Amerikan Mimarlık enstitüsü, Washington DC, 1952 -Bahçe güzelliğine alışmanın hoşa giden yapısı ve onun başarısı, düzenli kullanılışı, tasarım ekolojisi Philedelpia, 1968 Barragan'a ait Kitaplar: -Mexico'nun yeni mimarisi, New York 1937 -Rejidencias de arquitectos Mexicasos (Enrigue Yanez) Mexico City, 1951 -Mexico'nun Modern Mimarisi I.I.E Myers, New York, 1952 -1945'ten beri Latin Amerika Mimarisi, Henry Russel Hitchcock, New York, 1955 187, Stettin - 1947, Baden. Alman mimar. Dışa vurumculuk akımının mimarlarındandır. Berlin'deki Charlttenburg Teknik Üniversitesi'nde Karl Schöfer'in öğrencisi olarak mimarlık eğitimi almıştır. En önemli çalışması 1813 Bağımsızlık Savaşı'nın 100. yılında Breslav yakınlarında düzenlenen büyük sergi alanında Richard Konwiartz'la birlikte 1912-13 yılları arasında gerçekleştirdiği Yüzyıl Salonu'dur. Yapı dört yapraklı yonca olarak tanımlanabilen bir plana sahiptir. betonarmenin henüz gelişmekte olduğu bir dönemde gerçekleştirilen bu cesur yapı, zamanının ana taşıyıcısız bir açıklık geçen en büyük yapısı olmuştur. 1925'ten sonra Berlin'e yerleşen Berg'in meslek yaşamının bu bölümüne ilişkin bilgi çok azdır. Projeleri: -Hidroelektrik Santralleri, 1921-1924 -Hastaneler/Okullar/Toplu konut projeleri 1882 -1946. Rus mimar. "Yapımcılık" akımında kuramcı ve uygulamacı olarak etkin rol oynamıştır. Rusça adı Ginzburg Moisie Yakoleviç'tir. 1914'de Milano Güzel Sanatlar Akademisi'nden mezun olduktan sonra ülkesine dönerek 1917'ye kadar Rijsky Politeknik'te mühendislik okumuştur. Bunu izleyen üç yıl süresince Kırım'da çalışmış; 1912'de Moskova'ya giderek öğretmenlik yapmaya başlamıştır. 1923'te Vkhumetas'ta Mimarlık Tarihi Kuramı Profesörü olan Ginzburg, aynı zamanda Moskova İleri Teknoloji Enstitüsü'nde ve Rusça Sanatsal Çalışmalar Akademisi'nde de dersler vermiştir. Projeleri: -Palace of Labour, Moskova, 1923 -Tekstil binası, Moskova, 1925 -Orgonomental Headquartes, Moskova, 1926 -Russo-German Trading Company, Russgertorg, Moskova, 1926 -State Insurance Breau, Gostraklı, Moskova, 1927 -Hükümet Binası, Alma-Ata, 1932. 1932, Newark ABD. Projeleri: -Ev I, 1967-68 -Ev II, Folk evi, Hardwick ver., 1969-70 -Ev III, Miller evi, Lakeville, Conn., 1969-70 -Ev IV, Cornwall, Conn., 1972-76 -Ev V, Bloomfield Hills, Mch., 1975 -El Evn Odd evi, 1978 -Berlin'in yeniden inşaasını hedefleyen uluslararası"İnternationale Bauausstellung" kapsamındaki Kochstrasse sosyal konutları, 1982-87 -Ohio Üniversitesi'nde Wexner Görsel sanatlar merkezi, Ohio, 1985 -Colombus (Ohio) Kongre merkezi, Colombus, 1989 -Aronoff Center, tasarım ve sanat merkezi, Cincinati |
|
|