LOUİS XIII DÖNEMİ SANATI

Louis XIII döneminde Rönesans Üslubunun uzun süre varlığını koruduğu görülür.

Heykel sanatı Fountainebleau okulunun özentici etkisinde kalmış, resim sanatına da İtalyan barok etkisi girmiştir. Mimarlıkta, 1600-1630 yılları arasında, Henry IV'ün krallık dönemine ait kent yapıları dışında, Normandiya'daki Balleray, Saint-Germain-en-Laye'deki Chateau-Neuf gibi "renkli" (tuğla ve taş) şatolarda ağır başlı bir üslup egemendir. Jacques Lemercier'nin (1585-1626) Luxembourg Sarayı (1615-1620), Cizvit papazlarıDerand ve Martellange'ın Saint Paul-Saint-Louis Kilisesi (1627-1641) Eskiçağ'a özgü düzenlerin kullanıldığı bir üslubu ortaya koyar.

1630'dan sonra François Mansart'ın (1598-1666) etkinliklerinin ön plana çıktığı görüldü: Bunlar arasında Blois Şatosu'nun kanadı, Maisons Şatosu, Val-de-Grace (Lemercier ile birlikte) sayılabilir. Öte yandan Lemercier Sorbonne'un kilisesini, Louis'le Vau (1612-1670) Vaux-le-Vicomte Şatosu'nu ve Quatre-Nations Koleji'ni (İnstitut de France) yaptı. Kentlerde giderek anıtsal heykelcilik yaygınlaşmaya başladı. Louis XIII döneminin heykelcileri Sarazin'in (ya da Sarrazin) [1585-1660] ve topluluğunun çevresinde bir araya gelimişlerdi. Çalışmalarına örnek larak Maison Şatosu verilebilir. Sarazin'in rakibi olan François Anguier (1604-1669) Henri II de Montmorency'nin mezarını yaptı.